En paardrijden dan? Dat gaat helaas niet. Omdat de dieren al oud zijn, staat hun gezondheid voorop, vertelt beheerder IJsbrand Muller. „De dieren zijn hier niet voor het vermaak.” Alsnog is er genoeg te doen. Kinderen mogen naar hartenlust knuffelen, verzekert Muller. „En op vaste woensdagen in de zomer kun je je opgeven om pony’s te borstelen.”

Het is precies zo’n borstelwoensdag. In een open schuur staat een aantal pony’s. Kinderen kammen de dieren tot ze er weer piekfijn uitzien. Dikke plukken blonde en bruine vacht liggen al op de grond. Manoah en Anne-Sophie mogen ook even aan de slag. Met Marjolijntje. De zwartharige shetlander is vastgebonden aan een paal. Ze hinnikt van ongeduld. Haar soortgenoten worden alweer teruggebracht naar de stallen.

„Marjolijntje heeft een pittig karakter”, vertelt verzorgster Lindy. „Als ze ’s morgens ziet dat ze als laatste uit haar hok wordt gehaald, gaat ze gerust op haar achterbenen staan. Ze is echt een groepsdier.”

Na het borstelen moet Marjolijntje terug naar haar hok. Ze woont in de stal naast die van Iris, een bruine pony met blonde manen. „Deze is echt prachtig”, zuchten Manoah en Anne-Sophie. Iris is duidelijk hun lievelingspaard. Even een knuffel en een aai én natuurlijk op de foto. Een zoen op haar snuit geven, durven ze niet. Net wat té spannend.

Rusthuis

Een video toont de geschiedenis van dit bijzondere bejaardentehuis. Al meer dan 50 jaar biedt Stichting De Paardenkamp in Soest een rusthuis voor paarden en pony’s die ouder zijn dan 20 jaar. C. J. ’t Hart richtte de organisatie in 1962 op nadat hij eens een oud, afgedankt paard naar de slacht zag gaan. Hij vond dat zo zielig dat hij besloot bejaarde paarden te gaan opvangen.

In totaal biedt De Paardenkamp een thuis aan 130 paarden. De dieren zijn verspreid over drie boerderijen en bijbehorende weilanden. Op boerderij Vosseveld staan paarden die de meeste zorg nodig hebben. Muller: „Sommige hebben problemen aan het gebit. Ze kunnen slecht kauwen en krijgen gemalen voer.”

Twee dingen zijn erg belangrijk voor de goede zorg voor bejaarde paarden, vertelt Muller. Allereerst het juiste voer, wat per paard kan verschillen. „Daarnaast is het van belang dat ze maatjes hebben. Paarden zijn kuddedieren, ze zoeken elkaar op. Daarom mogen ze elke dag samen de wei in. Een sterk staaltje van vriendschap onder paarden was dat van twee dieren die elkaar vijf jaar niet hadden gezien. In een kudde van dertig dieren vonden ze elkaar binnen een paar minuten.”

Voor bezoekers is er op de boerderijen van alles te beleven. Een speurtocht laat kinderen kennismaken met allerlei interessante weetjes over paarden. En in de omgeving is een ommetje Paardenkamp te maken. Een wandelroute voert in ongeveer een uur langs de weilanden van De Paardenkamp.

Snoepjes

Een indringende schroeilucht hangt tussen de paardenstallen. „Uche, uche, wat een stank”, vindt Anne-Sophie. De hoefsmid is aan het werk. Hij smeedt een hoefijzer roodgloeiend en past het op de voet van een paard. Dikke rookwolken kolken omhoog. Het paard voelt er gelukkig niets van. Straks kan het dier weer fatsoenlijk lopen.

Manoah en Anne-Sophie huppelen van stal naar stal. Ze hebben een zak paardensnoepjes in hun hand. Die kun je voor een paar euro bij de balie kopen. De paarden zijn er dol op, weet Muller. „Het snoepje smelt op hun tong.”

Het stoere politiepaard Fortuin krijgt een versnapering. En Angelo en Anouk. Marjolijntje smikkelt ook van een brokje. Natuurlijk lust Iris ook een snoepje. En wel meer dan een. Smakkend peuzelt ze het lekkers op. Ze eet het zo van de hand af. „Hihi, dat kietelt”, giechelen de meiden. Tot slot willen ze toch nog even paardrijden: maar dan wel op een houten ros.

serie

Gratis uitje

Wat is er mooier dan een middagje weg zonder dat het wat kost. In deze serie tips voor een uitje. Voor niets. Deel 3