Opinie

Column (Mariska Dijkstra): Even alleen

Ik boekte een nachtje weg. Alleen.

mariska@rd.nl
14 May 2019 16:00
beeld iStock
beeld iStock

Nee, er is geen ruzie thuis. Het was gewoon heel handig, omdat ik de volgende ochtend vroeg aan de andere kant van het land moest zijn.

Maar nu ik de stap heb gezet, kijk ik er vooral erg naar uit. Dat zeg ik niet al te hard, want het voelt als moeder en echtgenote een beetje naar zulk soort dingen te denken.

Maar gelukkig kan ik het behalve met mijn man en kinderen ook goed met mezelf vinden. En even alleen zijn, daar komt in deze levensfase weinig van.

Sterker: een paar uur alleen thuis komt bijna niet meer voor, nu twee kinderen op de middelbare school zitten en ’s avonds vaak later naar bed gaan dan ik en overdag ook nog eens op de vreemdste tijden thuis zijn. (Hoe vaak klinkt het niet: Hé ben je daar alweer? Of: Moet je niet naar school?)

Ik gooi m’n tas achter in de auto en zet automatisch de radio aan. Ik doe hem daarna gelijk weer uit. Even de stilte horen. Dat is wat ik wil. En blijkbaar gaat dat niet vanzelf.

Ik zet m’n tas op het fris opgemaakte bed. En het voelt als vakantie. Een tikje vreemd, zo in m’n eentje. Maar ook heerlijk: ik bepaal gewoon zelf en helemaal alleen dat ik nu ga wandelen. Met mezelf dus. Dat kan ik thuis ook gewoon doen. Maar het rare is dat daar dan weer niet van komt.

Na een eerste blik op de zee maak ik een foto. Direct even delen. Via WhatsApp en Facebook. En net nadat ik dat heb gedaan, kom ik weer tot mezelf. Ik was hier om even alleen te zijn.

Ik loop nu stevig door en snuif de zeelucht op, haal een paar keer diep adem. Dan voel ik het gebeuren. Er komt ruimte in m’n hoofd.

En terwijl ik de meters weg stap, denk ik aan mooie, maar ook aan verdrietige dingen die gebeuren. Ik bid voor de gezinnen van twee jonge christelijke vrouwen die deze week overleden. En opeens stromen tranen. En niemand die er iets van zegt.

De volgende morgen aan het ontbijt voelt het toch wat onwennig tussen al die stelletjes plaats te nemen. Maar gelukkig kun je in een kwartiertje heel wat wegwerken. En ik was hier tenslotte voor werk.

Thuis knuffel ik iedereen uitvoerig. Het voelt alsof ik weken op reis ben geweest. Voor de jongens is dat blijkbaar anders. „Was u weg, dan?”, klinkt het.

Ik kan er duidelijk vaker even tussenuit.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer