Deze week rook ik in ieder geval van alles. Het viel me op toen ik een bakkerij binnenliep. Het was zo’n klein winkeltje, waar achterin nog zelf brood gebakken wordt. Houten rekken met bruinbrood, fijnvolkoren en knipwit. Onder de glazen toonbank rieten manden met verse bolletjes. Natuurlijk speelde de aanblik van het authentieke interieur van die winkel mee, maar het was toch vooral de geur van het versgebakken brood die me ineens weer dat meisje maakte dat ooit jarenlang in zo’n zelfde bakkerij achter de toonbank stond.

Ik zag de medewerkster de snijmachine bedienen en wist gewoon weer precies hoe het voelde om daar te staan. Het was alsof ik zelf de plastic zak om het brood schoof en daarna dicht sealde. „Anders nog iets?”

Toen ik later over de zolder struinde, stuitte ik op een doos met spullen van mijn eerste verwegbestemming, toen ik net twintig was. Er zat een sari in, plus wat foto’s. Maar vooral door het dagboek dat ik eruit pakte, was ik weer even in India. Ik had het ding daar gekocht en het rook zo sterk dat er spontaan een soort heimwee naar boven kwam. Die groene velden, maar ook die overbevolkte trein. De riksja’s en de kleurrijke mensen. De kinderen die continu om ons heen krioelden en ons aan wilden raken. Na al die tijd stond het ineens weer helder op m’n netvlies.

Bijzonder eigenlijk. Hoe dat werkt. Dus zocht ik op internet naar de combi tussen herinneringen en geuren en stuitte ik op een onderzoek over ”zintuiglijke herbeleving”. Om duidelijk te krijgen wat er in de hersenen gebeurt, werden mensen in een MRI-scanner geplaatst. En wat blijkt? Zodra personen iets van vroeger ruiken, activeert een deel van de hersenen (ook wel hippocampus genoemd) de bijbehorende herinnering. En daar sta je dan dus weer. Als kind. Of jongvolwassene.

Inkt is een geur die mijn vroegere ik met dat van nu verbindt. Een van de dingen die ik als tiener het liefste deed, was in de drukkerij van mijn vader enveloppen sorteren. Of A4’tjes vouwen. Met om mij heen die lucht van verse inkt.

Als nu het RD op de mat valt, moet ik altijd even ruiken. Op zoek naar die heerlijke, rustgevende en vertrouwde geur van toen.