De wekker heeft nog niet gerinkeld, maar ik ben al wakker. Ik zou eruit kunnen gaan, nu. Hardlopen. Of een wandeling maken. Broodjes halen bij de bakker. Of een stuk fietsen. Maar ik blijf liggen. Nog even.

De jongste stormt de kamer binnen. Hoe laat is het? Hoewel hij een eigen wekker heeft, is het een vast ritueel om de tijd bij ons te checken. „Zullen we met de trein ergens heen gaan?” vraag ik hem. Maar nee, hij blijft liever thuis.

Ik bak eieren en even later zitten we met z’n allen aan tafel. „Een dagje Amsterdam, is dat wat?” opper ik. „Of naar opa en oma?” „Een eind wandelen”, noemt een ander. „Skiën, in een overdekte hal.” „Winkelen.” „Naar een vriend.” „De zolder opruimen en de spullen die over zijn naar de kringloop brengen.” We komen er nog niet uit.

Als we elkaar weer zien, loopt het al tegen lunchtijd. „Zullen we naar het zwembad gaan?” Het idee wordt aangenomen, maar als na een uur nog niemand z’n tas heeft gepakt, laat ik het maar zo.

Ik lees een hoofdstuk uit een nieuw biebboek voor. En zit nog even in de tuin, nadat ik een doekje over de tuinmeubels heb gehaald.

Even later koop ik een tandenborstel in de supermarkt om de hoek. En wat koekjes voor morgen. Ondertussen snuffel ik heel lang door alle gangpaden, om te kijken of er iets handigs tussen alle spullen zit.

Om drie uur zet ik thee. Met chocolaatjes die ik op het laatst nog in m’n winkelmandje had gestopt. Ze gaan allemaal op.

Zullen we vanavond ergens gaan eten? Dat is nog een mogelijkheid om er even uit te zijn. Maar wat doen we dan met wat er nog in de koelkast ligt en nodig op moet? Goeie! Dus blijven we met z’n allen thuis.

De afwas doen, de keuken even schoonmaken. De tijd gaat altijd snel, na zeven uur. Een voor een gaan de jongens naar boven.

Uiteindelijk ga ik ook, maar niet voordat ik nog even op m’n laptop heb gekeken. Een dag lummelen blijkt gezond te zijn, lees ik in een interview met een breinwetenschapper. Af en toe even niets doen, geeft je hersenen lucht in een tijd die veel van een mens vraagt.

Op zulk soort nieuws zat ik net te wachten.

Hebben we toch nog iets goeds gedaan vandaag.