Aanleiding voor het verschijnen is het emeritaat van ds. Huttenga; hij was vijftien jaar actief als studentenpredikant voor de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt te Groningen. Het doel van het boek is om inzicht te geven in de structuur en praktijk van het studentenpastoraat in Groningen met het oog op het formuleren van toekomstig beleid.

In het eerste deel van het boek houdt ds. Huttenga zich bezig met de vraag of studenten „normale” kerkleden zijn en daarom ook onder het „normale” pastoraat zouden moeten vallen. Zijn conclusie is dat het bij pastoraat hoort te gaan om „adequaat” en niet zozeer om „normaal.”

Vervolgens reflecteert hij op de reden dat studenten gezien kunnen worden als een speciale doelgroep in het pastoraat. Daarna gaat hij kort in op de specifieke eigenschappen van studenten als doelgroep en waarom geestelijk contact tussen studenten en hun ouders en de thuisgemeente lastig kan zijn.

Hoewel de genoemde problemen relevant zijn, had de analyse hier wel wat dieper mogen gaan. Is het ontbreken van geestelijk contact tussen studenten en hun ouders en de thuisgemeente niet in de eerste plaats een geestelijk probleem? Zijn de ouders en de thuisgemeente de studenten al van jongs af voorgegaan in het christelijk geloof en hebben ze hierover gesproken met de jongeren voor ze gingen studeren? Op dit punt zwijgt het boek, terwijl dit cruciaal is.

Een interessant onderdeel van het boek is een tiental interviews met (oud-)studenten en andere betrokkenen bij het studentenpastoraat in Groningen. Aan hen zijn vragen gesteld over zaken zoals het studentenpastoraat, het persoonlijk geloof en het contact met ds. Huttenga. De geïnterviewden zijn divers gekozen, waarbij sommigen gereformeerd vrijgemaakt zijn gebleven, sommigen naar andere kerken zijn gegaan en sommigen het geloof vaarwel hebben gezegd. Alle betrokkenen geven aan dat ze het studentenpastoraat als nuttig hebben ervaren en er goede herinneringen aan hebben. Met name dit stuk laat zien hoe mooi maar ook hoe weerbarstig het studentenpastoraat kan zijn.

Ook geeft het inzicht in ontwikkelingen binnen de vrijgemaakt gereformeerde kerk in Groningen. Inzicht hierin kan nuttig zijn, maar veel zal binnen veel reformatorische kerken geen herkenning oproepen.

Een voorbeeld hiervan is de stelling van ds. Huttenga dat het accepteren van de evolutietheorie als historische werkelijkheid geen probleem is voor het lezen van Genesis 1 en 2. Reformatorische kerken zullen zich beter kunnen vinden in de lijn die weergegeven wordt in het boek ”Oorspronkelijk” van prof. M. J. Paul, waarin duidelijk wordt dat het lezen van de hele Bijbel problematisch wordt bij het accepteren van de evolutietheorie als historische werkelijkheid. Een symbolische opvatting van de evolutietheorie is zowel wetenschappelijk als levensbeschouwelijk vanuit een christelijk perspectief beter houdbaar voor de lange termijn.

Dit boek laat mooi zien hoe de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt het studentenpastoraat in Groningen aanpakken. Ze maken hier een hele predikantsplaats voor vrij en weten hierdoor goed in contact te blijven met hun eigen studenten. Hier kunnen de reformatorische kerken van leren.

Verder geven de interviews een mooi inkijkje in de praktijk van het studentenpastoraat, wat laat zien dat dit soms bemoedigend en soms teleurstellend kan zijn. Samenvattend kan dit boek een nuttige rol spelen in de bezinning rond het thema studentenpastoraat in de reformatorische kerken.

Prof. Dekker is universitair hoofddocent medische chemie aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Vooruitgeschoven post. Pastoraat aan studenten, Ton Huttenga (red.); uitg. Boekscout; 162 blz.; € 19,-.