Dat het er druk was, heb ik dan weer niet van mezelf. Want tot nu toe heb ik alle advertenties in het plaatselijke sufferdje en op de billboards aan de kant van de weg weten te negeren.

Ook mijn tijdlijn op sociale media stond de afgelopen weken vol met aanbiedingen van afvalprogramma’s. Schrijvers van kookboeken en eigenaren van besloten Facebookgroepen riepen allemaal om het hardst dat het nú de tijd was om wat kilo’s kwijt te raken. Alsof er een spiegeltje in mijn laptop zit dat toont dat er op afvalgebeid wel weer wat mag gebeuren.

Een enge gedachte, zeker omdat ik weet, dat de boodschap van het fictieve spiegeltje nog klopt ook. De oproepen dus maar blijven negeren, is geen optie.

Voor veel mensen is de maand januari een soort keerpunt. Een moment om te starten met een lange lijst goede voornemens. Dat blijf ik een apart fenomeen vinden. Personen die maanden in slechte gewoonten bleven hangen, gaan opeens op 1 januari hun leven veranderen. Ze stoppen met roken, turen minder lang op hun smartphone, of beginnen nu echt meer te bewegen. En wat hun maandenlang niet lukte, lukt nu opeens wel. Puur en alleen omdat er ”1 januari” in hun agenda staat.

Natuurlijk, ik weet dat een deel van de veranderaars uiteindelijk terugvalt in oude gewoonten, maar het blijft bijzonder wat zo’n datum blijkbaar met mensen doet. Het is een mijlpaal, waarop dingen kunnen die op andere dagen onmogelijk leken.

Inmiddels is 1 januari voorbij. Het was de dag waarop ik nog even snel drie oliebollen en een koud buffet naarbinnen werkte. Sinds een week heb ik echter drie mijn van mijn voorgenomen dagelijkse wandelingen achter de rug. Ik drink alleen nog water en thee. En ook de tussendoortjes zijn vervangen door gezondere varianten.

Want gelukkig zitten er bij gezondheid nog veel meer dagen in het jaar, waarop je een streep in je agenda kunt zetten. Tot hier en niet verder.

En als het met de jaarwisseling lukt, moet het ook op een ander moment gaan.

Bovendien is 12 januari toch ook best een mooie veranderdatum? Of 13 of 14…