Zomaar een fragment uit een CV (curriculum vitae ofwel levensloop). Vrijwel iedereen heeft ermee te maken, bij het solliciteren naar een arbeidsplaats of welke functie dan ook. Het CV neemt een steeds belangrijkere plaats in, wat kun je er druk mee zijn. Het lijkt een soort paspoort te worden, een identiteitsbewijs dat deuren opent of sluit. Op accounts van Facebook of LinkedIn is het CV een uithangbord dat voortdurend onderhoud vergt: het plaatje van jouw persoon en jouw leven naar buiten toe.

Als je een modern CV vergelijkt met dat van een tijd geleden, vallen de verschillen direct op. Vroeger bevatte een gemiddeld CV een beknopte en zakelijke opsomming van data, zoals persoonsgegevens, diploma’s en werkervaring. Vandaag de dag geeft een CV zicht op verleden, heden en toekomst van een persoon. Welke ontwikkeling hij heeft meegemaakt, waar hij voor staat en waar hij voor gaat, en welke richting hij op wil. Kernkwaliteiten, competenties, ambities, passies... alles krijgt een plek in het CV.

Veel internetsites bieden hulp bij het opstellen van een CV en leren je de nodige taal. Ik ben stressbestendig, empathisch, grensverleggend en innovatief. Ik ben een bruggenbouwer, een echte teamplayer en ik heb een helikopterview. Ik neem initiatief, ben origineel en ga de uitdaging aan. Ik ben een warme en flexibele persoonlijkheid.

Het ‘bouwen’ van een perfect CV staat niet het minst bij mensen van een jongere generatie hoog op de agenda. Ze moeten wel, willen ze aan de bak komen. Maar ze willen ook wel, want ieder komt graag zo goed mogelijk over in de vriendenkring en daarbuiten. Likes zijn heel fijn. Het jagen naar en het scoren van nieuwe items voor op je CV is dagelijks van belang. Je moet beter overkomen dan anderen. Jij moet aantonen waarom ze jou nodig hebben, hoe jij het verschil gaat maken en wat voor geweldig iemand jij bent.

Voor je er erg in hebt, gaat het profileren over in pimpen en pochen. Met het oog op je CV een goedkoop cursusje Frans doen, om te kunnen noteren dat je die taal beheerst. Twee of drie keer even hand- en spandiensten in een verpleeghuis verlenen en dan op je CV zetten dat je ervaring hebt met zorgsituaties en sociaal-maatschappelijke hulpdiensten.

Een christen (en niet alleen een christen) kan hier een heel ongemakkelijk gevoel bij krijgen. Aan de ene kant moet je wel ‘roemen’, omdat je anders buiten de boot valt. Aan de andere kant staat het je tegen om jezelf zo in de schijnwerpers te zetten.

Bescheidenheid en eenvoud zijn heel basale deugden. De oudtestamentische wijzen zeiden al: „Laat een ander je prijzen, doe het niet zelf, laat het over aan een vreemde, zie er zelf van af” (Spr. 27:2). De enige keer dat Paulus ‘roemt’, hoog van zichzelf opgeeft door een bijzondere geestelijke ervaring met zijn lezers te delen, voegt hij er gelijk aan toe: „Ik heb me aangesteld als een dwaas, maar u hebt me ertoe gedwongen. Ú had mij moeten aanbevelen” (2 Kor. 12:11).

Wat is wijs? Een kleine ethiek van het CV kan helpen. Jezelf profileren is geen probleem, maar aan pronken hangt een luchtje. Eerlijkheid duurt het langst, eigen roem stinkt. Het opblazen van je persoon zal zich zomaar tegen je keren, omdat je daarmee bepaalde verwachtingen hebt gewekt. Hoe waar ze misschien ook zijn, we hoeven ons ook niet te laten opjagen door oneliners als ”you never get a second chance to make a first impression” (“je krijgt nooit een tweede kans om een goede eerste indruk te maken”).

Laten we maar rustig onszelf zijn, met wat God ons aan gaven en mogelijkheden schonk, in een geest van dienstbaarheid en open inzet. Bevrijd van krampachtigheid, mogen we vertrouwen dat God de leiding over ons leven heeft. „Een mens stippelt zijn weg uit, de HEER bepaalt de richting die hij gaat” (Spr. 16:9).

De auteur is hoogleraar Oude Testament. Hij schrijft dit blog als lid van de gezamenlijke onderzoeksgroep BEST (Biblical Exegesis and Systematic Theology) van de Theologische Universiteiten in Apeldoorn en Kampen.