Britse inzet brexit: visrechten scheiden van vishandel
De Britse regering wil geen koppeling tussen de export van vis naar de EU en de toegang van Europese vissers tot de Britse exclusieve economische zone (EEZ).
Dat blijkt uit het donderdag gepubliceerde witboek, de visie van de Britten op hun toekomstige relatie met de EU. Nederlandse vissers hopen met zo’n koppeling juist te voorkomen dat ze minder mogen vissen in Brits water.
Nederlandse ondernemers positief over brexitstrategie May
Het Verenigd Koninkrijk wil na zijn vertrek uit de Europese Unie „als onafhankelijke kuststaat” zelf bepalen welke vissers toegang krijgen tot zowel zijn territoriale wateren (de zone tot 12 mijl uit de kust) als zijn EEZ (200 mijlszone). Dat moet volgens het land los staan van de handel met de EU in vis en visproducten: daarvoor stuurt het VK aan op een vrijhandelszone zonder importheffingen.
In het witboek wijst de Britse regering erop dat het land onder het Europese visserijbeleid een vast aandeel heeft in de vangstrechten in de nu nog gemeenschappelijke wateren. De verdeling van de quota over de landen is gebaseerd op historische vangsten in de jaren 1973-1978. Gemiddeld vangen Britse schepen jaarlijks zo’n 90.000 ton vis in de territoriale wateren en EEZ’s van andere EU-lidstaten. Andersom halen Europese vissers 760.000 ton vis uit Brits water.
Het VK wil die verhouding ter discussie stellen. Na de brexit wil het land jaarlijks met de EU onderhandelen over de toegang tot elkaars wateren en over de vaststelling en verdeling van visquota. Onder voorwaarden zijn meerjarige overeenkomsten mogelijk.
De verdeling van de vangstrechten moet straks worden gebaseerd op „eerlijkere en meer wetenschappelijke methoden.” Doel is een „duurzame” visserij. Buitenlandse vissers moeten daarbij aan dezelfde eisen voldoen als Britse vissers.
Verder houdt het VK vast aan de aanlandplicht, die Europese vissers voorschrijft dat ze alle gevangen vis mee naar land moeten brengen, ook onverkoopbare soorten en jonge ‘babyvis’ die nu nog overboord gaan. De aanlandplicht moet volgens de Britse regering een einde maken aan „verspilling” van vis.
