De waarde van het huwelijk staat onder druk. De mooie bloem uit het paradijs die God ons nog heeft nagelaten, dreigt van binnenuit langzaam maar zeker te worden uitgehold.

Decennialang is er (terecht) aandacht geweest voor huwelijkstrouw en alles wat daarmee samenhangt of daarmee in strijd is. De invloed van onze welvaart op het christelijk huwelijk trekt echter diepe sporen, en dat nogal eens zonder protest van kerk en kerkmens.

Dat het huwelijk een Bijbelse instelling is, behoeft geen uitgebreid betoog. Vanaf het begin van Gods Woord kunnen wij lezen over de inhoud, de waarde en de praktische betekenis van het christelijk huwelijk.

De relatie tussen man en vrouw is een instelling van vóór de zondeval, bedoeld door en vanuit de Schepper. Het huwelijk heeft zijn oorsprong in God. Die oorsprong wordt door de Heere Jezus heilig onderstreept. Zijn omwandeling op aarde begint tijdens een bruiloft: „En Jezus was ook genood...” (Joh. 2:2a).

Het is goed om de traditie van onze huwelijksvieringen met dit als uitgangspunt tegen het licht te houden. Gelukkig neemt op veel christelijke bruiloften de eredienst een centrale rol in. De zegen van God over het huwelijksleven is onmisbaar. De rijkdom en de diepte daarvan zijn niet te meten in uiterlijke voorspoed, maar alleen in innerlijke, geestelijke voorspoed.

Juist om die reden is het van onschatbare waarde dat tijdens de huwelijksdag de eredienst de belangrijkste plaats inneemt. Het huwelijk is niet alleen een verbond tussen man en vrouw, maar dient ook een afspiegeling te zijn van Christus en Zijn Bruidskerk. De grote waarde van het huwelijk moet daarom gekoesterd worden. Het gaat immers niet om ons, maar om Zijn Naam.

Lat steeds hoger

Na de Tweede Wereldoorlog kreeg de economische groei in ons land een ongekende omvang. De christelijke wereld heeft deze groei moeiteloos kunnen omarmen. Weelde en overdaad gelden als negatieve gevolgen van onze grote welvaart. Dat uitte zich in veel facetten van het leven, waaronder de christelijke huwelijkssluiting.

De huwelijksdag is steeds vaker een dag van weelde en overdaad. Niet alleen omdat het bruidspaar dit zelf wil en het zich ook kan veroorloven, maar eveneens als gevolg van de (vaak onuitgesproken) druk van de naaste omgeving. Denk aan ouders, familie en vrienden.

De christelijke wereld zou een bakermat moeten zijn op basis waarvan jonge stellen in oprechtheid, bij Bijbels licht, hun keuzes maken. De praktijk blijkt vaak heel anders. Keuzes die getuigen van een zekere mate van soberheid en eenvoud staan regelmatig in een negatief daglicht. Jonge stellen worden bewust en onbewust gedwongen om de lat van de mooie huwelijksdag steeds hoger te leggen. Dat leidt soms tot schrijnende situaties, zichtbaar en achter de voordeur.

Dit alles staat in schril contrast met de vrucht van de Geest, waar matigheid deel van uitmaakt (Gal. 5:22).

Tegenwind

De economische crisis tussen 2008 en 2015 leek een positieve invloed te hebben op onze levensstijl. Even was er een verhoogde aandacht voor de eindigheid aan de groei. De angst en onzekerheid over het voortbestaan van onze welvaart speelden korte tijd op. Je zou zeggen dat dit jaren zijn geweest waarin juist de christenwereld zich had kunnen onderscheiden. De economie gaf heel even aanleiding om matigheid uit te stralen en terug te keren naar de bede: „Geef ons heden ons dagelijks brood.” De economische tegenwind was aanleiding tot dankbaarheid en het besef dat onze bestemming niet op de aarde ligt, niet in geld en goederen.

De droeve constatering is echter dat we in de crisis weliswaar wat deukjes hebben opgelopen, maar dat er in de kern weinig verandering is gekomen.

Genieten

Bijbels gezien is het leven van gehuwden een leven van genieten. De Schepper gaf Eva aan Adam. Zij mochten samen genieten van het leven dat God aan hen had gegeven.

Na de verschrikkelijke zondeval heeft God hieraan geen einde willen maken. Prediker 9:7-9 spreekt daar duidelijk over: „Geniet het leven met de vrouw die gij liefhebt...” Daarom hoeft de christelijke huwelijksviering ook weer geen toonbeeld te zijn van somberheid. De paradijsbloem die het huwelijk is, bestaat nog steeds, als bewijs van Gods genade. Ook anno 2018 is het huwelijk een gave van Hem en hebben christenen alle reden om blij te zijn over liefde en trouw in het huwelijk. We behoren een christelijke bruiloft daarom een toonbeeld te laten zijn van matigheid en dankbaarheid, uit liefde tot God en onze man of vrouw.

De auteur is docent economische vakken binnen het protestants-christelijke voortgezet onderwijs.