De huidige wet op de dienstplicht geldt alleen mannen. Dat is natuurlijk flagrant onrecht. Voor iedereen zal duidelijk zijn dat de positie van vrouwen sterk verbetert als ook zij een oorlogssituatie kunnen worden ingestuurd. Bovendien is er vast ergens een wetenschapper te vinden die aantoont dat meer diversiteit in de loopgraaf (of loopgravin?) leidt tot een hogere gevechtskracht.

Het vervelende is echter dat in Nederland de opkomstplicht geschrapt is. Feitelijk kennen we dus geen militaire dienstplicht meer en is dit wetsvoorstel pure symboliek. Dat is kwalijk. De Nederlandse krijgsmacht kampt met forse knelpunten en tekorten. Het bevreemdt dat het kabinet voorstellen op het terrein van defensie presenteert met een louter symbolisch gehalte. Is er echt zo veel ambtelijke overcapaciteit op het ministerie dat er tijd en geld beschikbaar is voor deze theoretische denkexercities? Laten we gauw snijden in dit ambtenarenbestand of dit effectief benutten voor ons leger.

Er is sprake van symboliek, maar bepaald geen onschuldige symboliek. Het wetsvoorstel vindt zijn achtergrond in het streven naar genderneutraliteit, niet in het streven naar een optimale krijgsmacht. Een groteske, ideologische benadering. Iemands geslacht zou niet voortvloeien uit biologische kenmerken, maar is slechts een kwestie van keuze, gevormd door de omgeving en de maatschappij. Men wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt. Het geconstrueerde onderscheid tussen man en vrouw moet daarom worden opgeruimd, waarbij overigens meestal de man de norm is waaraan de vrouw moet voldoen. Dwaas en extreem vrouwonvriendelijk. Man en vrouw zijn gelijkwaardig, maar niet hetzelfde.

Mannen en vrouwen vullen elkaar op talloze manieren aan. Genderneutraliteit is net zo onzinnig als de gelijkheid van kleuren. Daarom moet het onderscheid tussen mannen en vrouwen niet worden weggepoetst, maar gekoesterd. Het kabinet laat zich ten onrechte imponeren door de modieuze genderideologie, die poneert dat het biologische geslacht van een mens geen betekenis heeft voor zijn identiteit. Deze ideologie is een aanval op de Schepper.

Wat aan het wetsvoorstel een extra bedenkelijk tintje geeft, is dat iedere vorm van keuzevrijheid de nek wordt omgedraaid. Vrouwen krijgen niet de mogelijkheid om in militaire dienst te gaan, maar worden hiertoe verplicht. De dwangzucht van de overheid neemt zorgwekkende proporties aan. De overheid bemoeit zich met mijn organen als ik sterf. Via de fiscus regelt zij de verdeling van zorgtaken in mijn gezin. Zij vormt mijn kinderen via het onderwijs tot ‘normale’ burgers. Zij dwingt diversiteit af als mijn gedachten over de seksuele moraal te bekrompen zijn. Zij bevordert dat ik meer ga bewegen. Zij stimuleert gezond voedsel. Een sigaartje in een restaurant wordt bestraft. Wie te blank denkt, krijgt de NOS over zich heen. En als de levenslust verdampt, faciliteert de overheid mijn einde.

Ooit werden vooral christenen in verband gebracht met bevoogding. Misschien was deze kritiek soms terecht. Ook christenen bezwijken zomaar voor de verleiding om de overheidsmacht royaal in te zetten voor hun idealen. Die betuttelende rol is echter in overstelpende mate overgenomen door progressieve seculieren. Een dwangzuchtige overheid in combinatie met een seculiere, progressieve ideologie. Voor christenen een angstwekkend scenario. En het gaat snel. Hoe jong is nog het homohuwelijk. Maar wie zich hiertegen keert, is inmiddels net zo slecht als een racist. Het opkomen voor de Bijbelse waarheid wordt duurder. Het is goedkoper om op te komen voor bijvoorbeeld duurzaamheid, maar dit heeft weinig met het ware belijden van doen. Het ware belijden schúúrt.

We lachen om kolderieke wetsvoorstellen of genderneutrale toiletten, maar de ideologische lading eronder heeft een grimmig karakter. Christenen, geeft acht!

Mr. D. J. H. van Dijk, lid van de Eerste Kamer voor de SGP.