Sporen van vervolging in Rome
Met open mond staren naar al die prachtige eeuwenoude gebouwen en wandelen over een stenen weg waarop Paulus waarschijnlijk ook zijn voeten zette. Dit kan in Rome. Maar de meeste indruk maakt ‘gewoon’ de Chiesa di Sant’ Agnese, waar uit marmer uitgehouwen afbeeldingen te zien zijn van ter dood veroordeelde christenen. Opeens bekijk je het immense Colosseum met heel andere ogen én met een zwaar hart.
Tjokvol met historie en cultuur zit de Italiaanse hoofdstad. Al slenterend door de smalle straatjes ontdek je steeds weer andere schoonheden, zoals de Trevifontein, diverse erebogen, honderden kerken en immense bouwwerken. Soms al bijna 2000 jaar oud, zoals het Colosseum. Een imposant bouwwerk met z’n 48 meter hoogte. Ook het Forum Romanum boeit. Hier zijn nog delen te zien van het stadscentrum uit de tweede eeuw. Deze stenen doorstonden de tand des tijds. Bijzonder om te lopen in een stad die er al was in de tijd van de Bijbel. Ook Petrus en Paulus liepen hier. Dat idee maakt dat je net even anders om je heen kijkt. Zouden zij deze bouwwerken ook gezien hebben?
Kerker
Dicht bij het Forum Romanum bevindt zich de Marmertijnse gevangenis. Het verhaal gaat dat Petrus en Paulus hier gevangenzaten. Het is altijd lastig of je aan kunt nemen of dit echt waar is, maar op zich is het een reële optie, want het was dé gevangenis in die tijd. De weg ernaartoe is er een met eeuwenoude dikke keien. Als ze écht in deze gevangenis zaten, hebben ze hier zeker gelopen.
Het zien van de gevangenis doet de adem even stokken. Aan de hand van Bijbelverhalen vorm je je wel een beeld van een „kerker”, maar er echt in staan en de sfeer daar ervaren, geeft een realistischer beeld. Hij is ondergronds, dus heel donker en bedompt. De gevangenen werden er van redelijk grote hoogte in gegooid, zodat de meesten meteen hun benen braken. In ieder geval zaten er christenen vast vanwege hun geloof. Wat verschrikkelijk! Het zet je aan het denken. Zou ik dat aankunnen zonder de Heere Jezus te verloochenen?
Op een andere manier indrukwekkend is het Pantheon, gebouwd in de eerste eeuw. Aan de buitenkant valt meteen de voorkant op. Met zijn acht hoge zuilen lijkt het net een Griekse tempel. Pas binnen zie je hoe duizelingwekkend hoog de koepel is: 43 meter. De koepel is gemaakt van ongewapend beton. Niemand weet hoe de Romeinen dit bouwwerk hebben kunnen maken. Dat zou zelfs in deze tijd een hele kluif zijn. In het midden van de koepel zit een oculus met een diameter van 8 meter. Het is het enige ‘raam’. In de vloer zitten kleine gaatjes die het regenwater dat naar binnen valt weer afvoeren. De massa’s toeristen worden steeds luid sissend tot stilte gemaand.
Een volgend imposant gebouw is het monument voor Victor Emanuel, de eerste koning van het verenigde Italië. Dit gebouw is slechts ruim honderd jaar oud, maar wel erg indrukwekkend qua grootte. In 1921 werd hier een onbekende soldaat uit de Eerste Wereldoorlog begraven, als symbool voor alle onbekende gesneuvelde soldaten. Voor het graf brandt de eeuwige vlam. Twee soldaten houden hier de wacht. Min of meer symbolisch natuurlijk, maar op veel andere plaatsen staan ook militairen met een wapen aan de schouder. Dat is helaas pure ernst. Gespitst op gevaar speuren ze de omgeving af. Bij sommige gebouwen moeten alle bezoekers uit veiligheidsoverwegingen door een detectiepoortje en worden hun tassen gescreend.
Petrus
Als je in Rome bent, kun je de Sint-Pieter niet missen met zijn 137 meter hoogte. Op woensdag houdt de paus voor de reusachtige kerk audiëntie. Duizenden mensen komen daarop af. Ze joelen en juichen als ze hem zien. Qua cultuur interessant om eens te zien, maar het geeft ook een beetje een beklemmend gevoel dat al deze mensen zo opkijken tegen deze man.
In de Vaticaanse Musea is het zo druk dat de toeristen er voetje voor voetje doorheen schuifelen. Zich vergapend aan alle kunstcollecties: beeldhouwwerken, tapijten en schilderwerken. Je valt van de ene verbazing in de andere. Vooral de Sixtijnse Kapel maakt indruk met de beschilderingen door Michelangelo van de schepping, de zondeval en diverse andere Bijbelse geschiedenissen. Hier kun je wel een uur zitten om alles te observeren.
Ook de Sint-Pieter is vanbinnen prachtig. Bijzonder hoeveel tijd, moeite en geld er geïnvesteerd is om een bedehuis te maken. Tegelijkertijd knaagt de wetenschap dat de bouw mede is bekostigd met geld dat verdiend werd aan aflaten. Gezegd wordt dat Petrus op de plek waar de kerk staat in 64 gekruisigd en begraven werd. De kerk is naar hem vernoemd. Ook staat er een beeld van de discipel. Toeristen staan in de rij om de ene voet aan te raken. Als Petrus het geweten had, zou hij omhooggewezen hebben naar zijn Koning.
Palmtak
Het oog raakt verzadigd van het zien. Zo veel moois kun je op den duur bijna niet meer in je opnemen. Het is dan fijn om gewoon wat door de straatjes te zwerven, likkend aan een Italiaans ijsje, af en toe wat straatverkopers afpoeierend die je tot vervelens toe achtervolgen.
Toch kun je het bijna niet laten om weer een van de vele kerken in te duiken om te zien hoe die er vanbinnen uitziet. Zo ook de Chiesa di Sant’Agnese. In deze kerk ligt de nadruk eens niet op allerlei pracht en praal en beelden van Bijbelheiligen. Hier zijn in marmer uitgehouwen afbeeldingen te zien van christenen die moesten sterven vanwege hun geloof. De man Eustachio is in afwachting van zijn vonnis, waarschijnlijk in het Colosseum. Aan de onderkant is een leeuw te zien die al zijn voeten likt. Dat is het afschuwelijke tafereel dat de mensen te zien krijgen. Maar bij deze afbeelding is meer te zien. De engelen in de hemel staan klaar met de kroon van de overwinning.
Een ander tafereel laat een jong meisje zien. Verbitterd kijkende mannen rapen grote stenen op om naar haar te gooien. Ook hier wacht boven de kroon, en bij een andere afbeelding de palmtak van de overwinning. Wat is dat indrukwekkend en wat zet dit alles in een ander perspectief. Hier op aarde zien we slechts één kant.
Als je daarna nog eens rond het Colosseum loopt, bijvoorbeeld als de meeste toeristen aan het dineren zijn en het wat rustiger is, zie je heel wat meer dan een imposant bouwwerk. Je ziet taferelen zich als het ware voor je ogen afspelen. Hier werden de vervolgde christenen naartoe gebracht. Zij zagen dit prachtige gebouw met daarin zo’n 55.000 landgenoten die uitgelaten joelend zaten te wachten op wat vertier. Het is bijna niet te begrijpen dat veel christenen God ter eer zingend hun einde tegemoet gingen. Maar wat vanuit aards perspectief het einde leek, werd juist het begin. „Vrees geen der dingen die gij lijden zult. Zie, de duivel zal enigen van ulieden in de gevangenis werpen, opdat gij verzocht wordt; en gij zult een verdrukking hebben van tien dagen. Zijt getrouw tot den dood, en Ik zal u geven de kroon des levens” (Openbaring 2:10).