Het afgelopen jaar hebben medewerkers van Schreeuw om Leven veel spreekbeurten gehouden en met jongeren gesprekken gevoerd over het gevoelige thema ”relaties en seksualiteit”. Tijdens die spreekbeurten en gesprekken werden er dingen gezegd die grote vragen oproepen. Met als belangrijkste: Waar moeten we beginnen?

Aan de hand van een voorbeeld probeer ik uit te leggen waarom ik deze vraag stel. Het volgende verhaal is fictief maar alle onderdelen daarin kom ik regelmatig tegen.

Grote bruiloft

Patrick en Agnes hebben al een tijd verkering. Ze zijn inmiddels verloofd en hebben besloten om te trouwen. Met verlangen kijken ze uit naar de bruiloft. Alles wordt voorbereid. Ze prikken een datum, bespreken de trouwlocatie en schaffen een schitterende witte trouwjurk en een prachtig pak aan. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Samen hebben ze een enorme kring van vrienden en relaties. Beiden horen bij een omvangrijke familie. Een grote bruiloft komt eraan.

Eindelijk is de trouwdag aangebroken. Agnes ziet er stralend uit in haar prachtige jurk. Patrick kan zijn ogen niet van haar afhouden. Omdat het plaatselijke gemeentehuis te klein zou zijn voor al de gasten, is er gekozen voor een grote externe locatie.

En dan is het zover. De trouwambtenaar vraagt hun op te staan en elkaar de rechterhand te geven. De trouwakte wordt voorgelezen en de ambtenaar van de burgerlijke stand vraagt: „Verklaart u Agnes aan te nemen tot uw wettige echtgenote en belooft u getrouw alle plichten te zullen vervullen, die door de Wet aan de huwelijkse staat worden verbonden? Wat is daarop uw antwoord?”

„Preuts”

En dan gebeurt het. Voordat Patrick kan antwoorden, staan er zes meisjes in de zaal op. Ze komen naar voren lopen en gaan naast Patrick staan. Met hen heeft Patrick namelijk in eerdere relaties het bed gedeeld. Een van de meisjes heeft een kindje op de arm. Zijn kindje. Een ander meisje heeft haar armen over haar buik geslagen, zonder kindje. Maar ook aan haar is hij verbonden.

De ervaringen met deze zes meisjes zullen in Patricks gedachten blijven terugkomen binnen zijn huwelijk met Agnes. Daardoor zal er geen onverdeelde aandacht voor haar zijn.

Als het moment komt dat Agnes moet antwoorden op dezelfde vraag, staan er vijf jongens op in de zaal. Ze lopen naar voren en gaan naast Agnes staan. U raadt het al. Ook Agnes heeft in haar hoofd gebeurtenissen die haar verdelen tussen Patrick en de vijf andere jongens.

Terwijl dit gebeurt, gaat er een golf van verbijstering door de trouwzaal. Verscheidene jongeren zien de meisjes en jongens naar voren lopen met wie ze zelf ook wat hebben gehad. Al deze jongeren besluiten vervolgens ook om op te staan en naar voren te lopen. Jongeren met gedeelde ervaringen.

Op één scholiere na, gaat zelfs een hele klas naar voren. Navraag leert dat dit meisje door de groep werd buitengesloten omdat ze weigerde haar lichaam te delen met de andere scholieren. Ze stond er alleen voor en werd bestempeld als preuts.

Schuldig

Voor in de trouwzaal wordt het heel druk rond Patrick en Agnes. Als je touwtjes zou spannen tussen alle jongeren die om de een of andere reden met elkaar in contact staan, zou er een dichte kluwen ontstaan.

De trouwambtenaar krabt een keer achter zijn oren en richt zich tot de overgebleven menigte in de zaal met de vraag: „Zijn er nog meer mensen in de zaal die om wat voor reden dan ook met deze mensen verbonden zijn?” Aarzelend komt er een buurman naar voren. Daarna een familielid.

Een traan rolt over de wang van Agnes; nu komt het uit. Ze voelt zich schuldig, terwijl haar geen schuld te verwijten valt. Vervolgens staat er een grote groep mannen en vrouwen op. De een nog schaarser gekleed dan de ander. Allemaal verdienen ze hun geld via internet, waar ze hun lichaam verkopen aan video’s en fotoreportages: internetporno. Uit onderzoek is namelijk gebleken dat 80 procent van de jongeren tussen de 15 en 17 jaar op het web naar porno zoekt.

Patrick en Agnes moeten hun gedachten verdelen over de vele indrukken die ze in hun jonge leven al hebben opgedaan en die opgeslagen liggen in hun hersenen.

In dit voorbeeld blijven de ouderen buiten beeld. Velen hebben echter naar dezelfde pornosites gekeken en zouden dus ook naar voren moeten lopen.

De schande gedragen

Er is iets goed mis in ons land op het gebied van relaties en seksualiteit. Niet alleen in de seculiere samenleving maar ook binnen de volle breedte van christelijk Nederland. Het grote probleem is dat veel ouders hiervan afweten. Ze worstelen zelf met ervaringen in hun hoofd van andere of eerdere relaties, of met beelden van internet die ze niet kunnen kwijtraken. Maar uit schaamte durven of kunnen ze er niet over praten.

Het is noodzakelijk dat we samen schuld belijden tegenover elkaar en voor de Heere en dan met een schone lei, een lege ‘harde schijf’’, opnieuw kunnen beginnen. Zodat, wanneer iemand denkt aan relaties en seksualiteit, hij of zij alleen denkt aan zijn of haar eigen partner. Aan de ervaringen opgedaan binnen de veiligheid van het huwelijk. Voor fouten die we zelf hebben gemaakt en waarvan we weten dat ze ons kunnen achtervolgen, willen we onze kinderen toch behoeden?

Waar moeten we beginnen? Laten we bij onszelf beginnen. Niet morgen, maar vandaag. De Heere Jezus heeft Zijn leven gegeven, opdat wij mogen leven. Hij heeft de schande gedragen om ons vrij te kopen. Laten we daarom onze zonden aan de Heere en aan elkaar belijden, over de schande heen, om te voorkomen dat onze kinderen dezelfde fouten begaan. Laten we elkaar niet veroordelen maar wijzen op de Borg en Zaligmaker.

De auteur is directeur van stichting Schreeuw om Leven.