Mijn schrik was groot toen ik op sociale media zag dat vooral orthodoxe christenen zich het vuur uit de sloffen lopen om Nederlandse kerstradities te behouden. Zij zien de naamsveranderingen in winkels als een knieval voor moslims en dus als een teken van de islamisering van ons land.

Ik moest me echt even de ogen uitwrijven toen ik het las. Ik ben namelijk nog opgevoed in een tijd dat er twee dingen waren die een reformatorisch mens nimmer in huis zou halen. En dat waren de televisie en de kerstboom. Een kerstkrans van dennengroen of een lichtsnoer trouwens evenmin. Wat die tv betreft: die is de huizen binnengekomen via internet. En nu wordt blijkbaar de kerstboom opgenomen in de reformatorische canon als statement tegen de islam.

Onverdacht gereformeerde opinieleiders vinden namelijk dat we de winterboom moeten boycotten, zodat winkeliers hun bomen weer kerstboom noemen.

En hier ontstaat echt kortsluiting in m’n hoofd. Zijn juist reformatorische christenen niet altijd wars geweest van het vercommercialiseren van het kerstfeest? En daarom tegen het verbinden van allerlei zaken met het woordje Kerst?

Het is trouwens maar helemaal de vraag of winkels hun benamingen aanpassen uit angst voor de islam. Steeds meer mensen laten de kerstverlichting tegenwoordig veel langer staan of hangen, soms een herfst en winter lang. Maar kerstverlichting kun je na Kerst natuurlijk niet verkopen. Seizoensverlichting wel. Hoe het ook zij: ik zal geen kersttraditiepetitie tekenen. Omdat het onzin is. En –laat ik maar eerlijk zijn– misschien ook wel omdat ik van kindsbeen af geniet van donkere dagen met sprankelende verlichting. En daarom vroeger jaloers naar de kerstverlichting bij de buren keek. Had het toen seizoensverlichting geheten, dan hadden we het misschien zelf ook in huis gehad.