Was vrijgezellendag oorspronkelijk een puur Chinese aangelegenheid, inmiddels doen ook de winkels in Europa volop mee. Eerlijk gezegd vind ik deze vrijgezellendag werkelijk het toppunt van triestheid. Blijkbaar worden vrijgezellen ook door de commercie nog steeds als zielig gezien. Dat je genegenheid voor jezelf moet kopen in plaats van haar te krijgen, is natuurlijk wel uitermate treurig.

Vrijgezellen worden overigens niet alleen door de grote winkelketens als zielig gezien. Als een persoon een zekere leeftijd heeft bereikt, wordt vrijwel algemeen aangenomen dat hij of zij wel een relatie moet hebben. Nee, natuurlijk zegt niemand dat ooit tegen de alleenstaande zelf, maar tegen anderen wordt nog weleens gemompeld dat er toch wel een vlekje aan de desbetreffende vrijgezel van 30 jaar of ouder zal zitten. Wat dat vlekje dan is, mag iedereen zelf bedenken.

Zeker zijn er singles die tobben over hun alleen-zijn. Maar als alleenstaande moet ik altijd lachen om dat besmuikte spreken over alleen-zijn en over de triestheid die mensen je met de beste bedoelingen willen aanpraten.

In de kerk kunnen we er trouwens ook wat van. Daar worden alleenstaanden in de voorbede met enige regelmaat in het ziekenhoekje opgenomen. Alsof het als vrijgezel door het leven gaan net zo erg is als het hebben van een ziekte.

Een hele tijd geleden deed een gastvoorganger in een kerkdienst waar ik aanwezig was voorbede voor de „ongetrouwden.” De zeer pastorale predikant meende het bijzonder goed, daarover geen enkele twijfel. Toch klinkt het mij in de oren alsof ongetrouwden bij voorbaat beklagenswaardige schepsels zijn. Dat komt natuurlijk door dat ”on”. Dan denk je direct aan ongelukkig, ontevreden, onvolkomen en noem alle ‘onnen’ maar op.

Dan beter voorbede doen voor de alleenstaanden. Of zijn het de alleengaanden? Daarover zijn de alleenstaande alleengaanden het onderling niet eens.

Nou ja, alles beter dan ongetrouwden.