Consument

Column (Mariska Dijkstra): Dorst

„Mam, mag ik wat drinken?” Een simpele vraag, met een simpel antwoord. „Natuurlijk, ik schenk wel even wat in.”

mariska@rd.nl
13 October 2017 15:54
beeld iStock
beeld iStock

Ik loop naar de keuken voor een beker. Daar blijkt het lievelingsexemplaar van mijn zoon –die met een tijger erop– nog in de vaatwasser te staan. Schoon, dat wel. Ik pak de beker eruit en ruim ook gelijk het overige servies op. Het bestek gaat in de la. Opgeruimd staat netjes.

In mijn opruimwoede zie ik dat er nog wat folders op het aanrechtblad liggen. Folders die al bekeken zijn, dus weg kunnen. Gelijk maar even in de blauwe container, besluit ik. Maar dan moet ik wel naar buiten. En daar heb ik schoenen voor nodig. Die nieuwe staan op de mat, maar die moeten nog wel ingesprayd. Omdat het regent, is het toch wel handig om dat gelijk maar te doen.

Dus loop ik naar de hal, waar ik de fles met ”waterproof” erop zoek. Terwijl ik ondertussen de post van de mat vis. Oh, krijgen we dat tijdschrift nog steeds? Dat abonnement wilde ik al lange tijd opzeggen omdat niemand ooit in dat blaadje leest. Gelijk maar even doen. Via m’n telefoon is het zo gepiept. En het geeft een lekker gevoel dat dat nu eindelijk geregeld is.

Dan zie ik de stapel folders liggen. Ik zoek naar m’n schoenen. Oh ja, de spray. Die staat nog in de hal. Ik spray, wacht tot het spul is ingewerkt en loop naar de blauwe container. De groene die ernaast staat, zet ik gelijk maar aan de weg. Ik doe hem nog even open en zie dat er nog wel wat bij kan. Toch die klimophaag maar snel snoeien. Het dekstel van de container kan nog net dicht als ik via de voordeur weer naar binnen kom.

Het is inmiddels droog geworden en de zon schijnt door het voordeurraam. Dat is schrikken. Die vieze strepen! Nu ik toch zo lekker bezig ben, pak ik gelijk een emmertje sop.

Een aardige bijkomstigheid is dat ik nu bij de voordeur sta tegen de tijd dat mijn man thuiskomt. Ziet-ie ook eens hoe goed ik bezig ben.

„En hoe was het vandaag?” vraagt hij aan onze zoon.

„Ik heb dorst”, is zijn enige commentaar.

Oh nee.

Die beker.

Ik loop snel naar de keuken. Daar staat de tijgerbeker nog altijd klaar om gevuld te worden.

„Kijk eens, hier”, mompel ik.

Voortaan moet-ie hem zelf maar pakken.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer