Ik grom zachtjes in mezelf. Nee, het kledingstuk staat haar vast niet verkeerd, maar hoe blijer zij kijkt, hoe vervelender ik me voel. Want precies dát jurkje wil ik plotseling ook. Alles in me roept: hebben!

Ze pakt het jurkje van de hanger en neemt het mee naar het pashokje. Ik blijf staan waar ik stond. En kijk nog even rond, maar zie geen andere leuke items. En als ze even later terugkomt en de jurk tóch terughangt, loop ik gauw naar het rek en gris hem mee.

Bedrijven maken meesterlijk gebruik van die hebberigheid van mensen. ”Op is op” is al bijna een standaardzinnetje geworden om aan te geven dat iets wat in de schappen ligt eindig is. Iets wat we natuurlijk allemaal al lang weten.

”Laatste hotelkamer”, knippert het later op de dag op de website van een boekingspagina die ik bezoek. En daar gaan we weer. Die twee woorden zeggen meer dan tien advertenties. Blijkbaar is het plekje geliefd. En als anderen het willen…

Ik klik door, waarna ik in de volgende fuik beland, als het bericht oplicht: ”4 mensen zijn momenteel aan het kijken”. Ja hoor, nu begint het grote hoofdrekenen. Nog 1 kamer vrij; 4 belangstellenden…

Of je het wilt of niet, zulke opmerkingen dóén iets met je. Zal ik dan toch maar gelijk… Terwijl ik eigenlijk eerst nog even wilde rondkijken.

Nu gaat het natuurlijk alleen maar over een jurkje, of het boeken van een nachtje weg. Je zult momenteel maar op zoek zijn naar een huis. En tien geïnteresseerden blijken nou net diezelfde droomwoning te willen hebben. Blijf dan nog maar eens nuchter nadenken.

Want een hoog bod doen kan grote gevolgen hebben.

Gelukkig zijn de consequenties bij dat leuke jurkje minder groot. Bovendien bleek dé jurk in het pashokje toch helemaal niet zó bijzonder als ik eerder dacht. En even later hang ik hem zelfs, zonder buikpijn, weer terug in de winkel. Daar hangt ie nu waarschijnlijk nog.

Maar als je de jurk nog passen wilt, wees dan wel snel. Want op is op.