Bewoner Thuishaven: nog geen eigen woning, wel bijna weer vader
Hij verblijft bijna veertien maanden in de Thuishaven van Ontmoeting in Rotterdam-Charlois. Mede door gezondheidsproblemen is het nog niet gelukt een opleiding af te ronden of een baan te vinden. Maar Hüseyin (47) heeft wel nieuws. Met een brede lach: „Mijn vriendin is zwanger.”
Deze ochtend was hij nog bij Judith, zijn Hongaarse vriendin die elders in Rotterdam woont en begeleiding krijgt van het Leger des Heils. Voor de interviewafspraak heeft Hüseyin zich door de zoon van een vriend naar zijn eigen kamer in de Thuishaven laten brengen.
Tijdens het vorige interview, begin januari, was Judith ook aanwezig. „Huis, werk, baby”, zo vatte ze toen haar toekomstdroom samen. Inmiddels is er een baby op komst, meldt Hüseyin opgewekt. Hij vertelt dat alles goed gaat met zijn vriendin, die ruim twintig jaar jonger is dan hij. In oktober verwachten ze de baby. „We hebben een echo gezien. Het was net alsof de baby naar ons zwaaide. We moesten lachen en zwaaiden terug”, zegt hij met een brede glimlach.
Zenuwachtig
Vorig jaar juli vertelde Hüseyin hoe hij twee maanden eerder na een periode van dak- en thuisloosheid een kamer in de nieuwe Thuishaven van Ontmoeting in de wijk Charlois had betrokken. Een halfjaar later liet hij weten dat hij net gezakt was voor het VCA-basisexamen. Hij wachtte op een herkansing om het veiligheidscertificaat te bemachtigen. Daarmee zou hij als onderaannemer aan de slag kunnen bij zijn jongere broer, die een bedrijf heeft voor bliksembeveiliging.
„Ik ben voor de tweede keer gezakt”, zegt Hüseyin nu. „Ik ben vergeetachtig. En ik was heel zenuwachtig. Als ik examen moet doen, kan ik de nacht ervoor van de zenuwen niet slapen. Ben jij ook zenuwachtig als je een examen moet doen? Dan ben ik gelukkig niet de enige.”
Op dit moment houden een opleiding of het zoeken van een baan de voormalige dakloze niet erg bezig. Evenals een halfjaar geleden heeft hij ook nu te maken met gezondheidsproblemen. „Ik heb nog steeds last van m’n ribben, waardoor ik niet goed kan slapen. Het duurt lang. En ik heb hartklachten. Daardoor ben ik snel moe. Na een halfuurtje wandelen, voelt het alsof ik een halve marathon heb gelopen. Ook het traplopen kost me moeite. Overdag val ik soms in slaap, als ik televisie kijk. Maar ’s nachts kan ik niet slapen. Ik weet niet wat er aan de hand is met m’n lichaam. Alles is in de war.”
Het contrast met vroeger is groot, zegt Hüseyin, die voorheen een garagebedrijf had en zelfstandig glazenwasser was. „Ik werkte tien uur per dag. Na het werk ging ik drie keer per week naar de sportschool om te fitnessen. Ik voelde me fit. Nu doe ik weinig, maar ben ik uitgeput. Misschien komt het door de periode dat ik dakloos was, in een tuinhuis sliep. Het was er koud. In de winter kreeg ik er veel rook binnen van de houtkachel. Het was een zware tijd.”
De huisarts bezoeken, doet Hüseyin niet snel. „Ik moet echt door m’n knieën zakken voordat ik naar een dokter ga. Zo zit ik in elkaar.” Op aanraden van zijn woonbegeleider bij Ontmoeting maakte hij uiteindelijk toch een afspraak bij de huisarts. „De dokter zegt dat ik een afwijking aan m’n hart heb. Wat het precies is, weet ik niet. In het ziekenhuis zijn drie buisjes bloed afgenomen. Ik moet afwachten wat ik verder hoor. Ik heb ook een tijdje morfine gekregen omdat ik veel pijn had. Daardoor ben ik 11, 12 kilo aangekomen. Ik krijg het er niet meer af.”
Urgentieverklaring
Bij Ontmoeting krijgt Hüseyin begeleiding om in de schuldsanering te komen. Hoe het daarmee staat, weet hij niet precies. De woonbegeleider hielp hem ook bij het aanvragen van een urgentieverklaring als woningzoekende bij de gemeente. Hoe lang het nog duurt voor hij kan doorstromen naar eigen woonruimte, is hem onbekend. „De problemen met mijn gezondheid zijn ertussendoor gekomen.”
Af en toe komt hij een bekende tegen uit de tijd dat hij thuisloos was. „Pas zag ik bij het Zuidplein een man lopen die net als ik eerder in een tuinhuis sliep. Hij dronk vaak te veel alcohol en heeft ook een tijdje vastgezeten. Het gaat nu wat beter met hem. Eerder zei ik al tegen hem: „Je moet niet drinken.” Hij deed het omdat hij veel problemen had. Ik zei: „Ik heb ook veel problemen, maar ik drink geen alcohol. Dat is geen oplossing.”
Hoe Hüseyin zijn dagen momenteel vult? „Overdag loop of fiets ik een eindje. Ik ben veel bij m’n vriendin, bezoek soms vrienden en heb een paar keer per maand contact met m’n kinderen. Mijn zoon is 17 en heeft net z’n rijbewijs gehaald. M’n dochter van 22 heeft een beetje geld gespaard en wil een Mini kopen. Ze heeft iets gevonden op Marktplaats. De eigenaar wilde gelukkig iets zakken met de prijs. Nu moet ze nog gaan kijken. Iedereen heeft z’n droom hé?”
Ook hijzelf heeft zijn dromen. Hij begint spontaan over vakantie. „De laatste keer dat ik op vakantie ben geweest, is 25 jaar geleden. Dat was naar Turkije, waar ik toen ben getrouwd”, zegt de enkele jaren geleden gescheiden Hüseyin die Turkse roots heeft. Zijn grootste wens op dit moment is echter „een gewoon leven. Het belangrijkste is dat ik gezond word.”
Babykleren
Hij hoopt tijdig woonruimte te vinden waar hij en zijn vriendin samen terechtkunnen en straks de zorg voor de baby op zich kunnen nemen. „Van haar begeleider van het Leger des Heils heeft Judith een wieg en babykleren gekregen.” In de toekomst willen Judith en hij misschien trouwen. „Een bruiloft kost veel geld. Dat is nu een beetje moeilijk.”
Hij is blij met de begeleiding die hij krijgt van Ontmoeting. „Ik heb lang geworsteld om mezelf te redden, maar ik liep vast, had geen kracht meer. Ik weet niet goed hoe het werkt met allerlei papieren en bij de gemeente. Daar helpt Ontmoeting me bij. M’n problemen zijn nog niet voorbij. Soms voel ik me slecht, maar als ik denk aan de baby die we verwachten word ik blij. Dan begin ik vanzelf te lachen.”
Thuishaven Ontmoeting begeleidt ex-dakloze op weg naar zelfstandig wonen
Opvang bieden aan daklozen en hen voorbereiden op het doorstromen naar eigen woonruimte. Dat is het doel van de Thuishavens van Ontmoeting, een christelijke organisatie die steun biedt aan ex-gedetineerden, zwerfjongeren, dak- en thuislozen en multiprobleemgezinnen. De bewoners betalen een huurbijdrage en krijgen, afhankelijk van hun situatie, hulp op het gebied van schulden, budgetbeheer, dagbesteding en sociaal functioneren.
In Rotterdam heeft Ontmoeting vier Thuishavens, waarvan de eerste vijf jaar geleden de deuren opende. Daarnaast zijn er Thuishavens in Hoek van Holland (sociaal pension) en Epe. In Deventer had vorige week de officiële opening van zo’n voorziening plaats. Medio dit jaar volgt naar verwachting die in Apeldoorn. Verder onderzoekt Ontmoeting de mogelijkheid om in Almere een Thuishaven te vestigen. Het doel van alle locaties is dat bewoners na een jaar zelfstandig gaan wonen met een eigen huurcontract, waarbij Ontmoeting (ambulante) hulp kan blijven bieden.
Deze krant zou twee (voormalige) bewoners van een Rotterdamse Thuishaven een jaar volgen. Vorig jaar juli vertelden Hans en Hüseyin hoe ze dakloos raakten en op welke wijze Ontmoeting hun hulp bood. In januari blikten ze terug op het achterliggende halfjaar. Vandaag vertelt Hüseyin in het slot van dit drieluik hoe het nu met hem gaat en hoe hij naar de toekomst kijkt (zie ”Nog geen eigen huis, wel bijna weer vader”). Zijn woonbegeleider bij Ontmoeting is Aart-Jan Dingemanse. Hij werkte de afgelopen maanden aan de inventarisatie van Hüseyins schulden. „Dat was lastiger dan gedacht, maar het ziet ernaar uit dat hij nu op korte termijn aan een traject van schuldsanering kan beginnen.”
Het aanvragen van een urgentieverklaring bij de gemeente liep vertraging op door het ontbreken van een document, dat recent boven water kwam. Dingemanse verwacht dat Hüseyin nu binnen drie maanden kan doorstromen naar een eenpersoonswoning. „Ook daarna blijf ik hem in principe begeleiden.”
Hans, oud-bewoners van een thuishaven, vertelde in januari dat hij na tien jaar, via Facebook, weer contact had gekregen met zijn zus. Twee weken na het interview stierf Hans onverwachts op 65-jarige leeftijd aan de gevolgen van een maagbloeding. Hij is in Rotterdam gecremeerd. „Hij had eerder vastgelegd dat hij dat wilde”, zegt ambulant woonbegeleider Johanna van Wijk. Zij begeleidde hem het laatste jaar vanuit Ontmoeting. „Het ging heel goed met Hans, die vanuit het sociaal pension was doorgestroomd naar een woning in Rotterdam. Het was voor hem een mooi jaar. Zijn plotseling overlijden vond ik heftig en bepaalde me bij de vraag of ik voldoende kansen heb benut om de Bijbelse boodschap met hem te delen.”