Grootste ergernis wat betreft verloedering op straat? Met stip is dat hondenpoep, zo leert de veiligheidsmonitor van het CBS. Van de Nederlanders zegt 17 procent zich op het terrein van zogeheten fysieke verloedering groen en geel te ergeren aan de op straat afgescheiden uitwerpselen van viervoeters. Zaken als vuil op straat, vernielde bushokjes of bekladde muren roepen beduidend minder frustraties op.

Florissanter

Gezegend het land waar de burgerij wakker ligt van een hondendrol. De vandaag gepresenteerde CBS-statistieken leren dan ook dat Nederland veiliger wordt. De criminaliteitslijstjes zien er een stuk florissanter uit dan zo’n vijf jaar geleden.

Immers, in vergelijking met 2012 zit veelvoorkomende criminaliteit tegen burgers –gewelds-, vermogens- en vandalismedelicten– duidelijk in de min. In 2016 registreerde de politie 930.000 misdrijven, in 2012 waren dat er nog 1,2 miljoen.

Best leefbaar vinden Nederlanders hun buurt. Ze geven die het cijfer 7,5. Dat is een hogere waardering dan in voorgaande jaren.

Het kan niet op: we voelen ons veiliger dan voorheen. De algemene onveiligheidsgevoelens zijn in vergelijking met 2005, het eerste vergelijkbare meetjaar, met bijna 30 procent gedaald. Bur- gers zijn minder bevreesd voor hangjongeren. Voelde in 2012 44 procent van de Nederlanders zich weleens onveilig op plekken waar groepen jongeren rondhangen, in 2016 was dit 40 procent.

Platteland

In grotere steden voelen mensen zich wat minder op hun gemak dan op het platteland. Bijna de helft van de inwoners (49 procent) van de gemeenten met meer dan 70.000 inwoners ervoer in 2016 veel buurtoverlast. Vooral in de vier grootste steden speelt die problematiek.

De politie in Nederland kan bij menigeen een potje breken. Sinds 2005 is de tevredenheid over het contact met de politie met 15 procent toegenomen.

Allerlei hoopgevende statistieken dus, zou je concluderen op basis van de veiligheidsmonitor. Toch valt daar wel wat op af te dingen.

Opmerkelijk is bijvoorbeeld dat burgers minder bereid zijn om de politie in de arm te nemen. Zo deed vorig jaar 25 procent van de slachtoffers van traditionele criminaliteit aangifte bij de politie. In 2012 lag dat percentage nog op 29. Die ontwikkeling wijst erop dat een fors deel van de misdaad niet goed is terug te vinden in de statistieken. Veel criminaliteit blijft als het ware ‘in het verborgene’.

Bezorgd

Alarmerend was bijvoorbeeld een in januari via Trouw uitgelekt vertrouwelijk rapport van justitie en politie. De opstellers van dat document stellen dat de criminaliteit in Nederland groter is dan uit de officiële cijfers blijkt. De afstand tussen het opsporingsapparaat en criminelen dreigt zelfs „onoverbrugbaar” te worden, meldde het rapport. Maar liefst 3,5 miljoen delicten worden niet meegeteld in de officiële cijfers, staat in het document.

Dat het geen pais en vree is in Nederland blijkt bijvoorbeeld ook uit het onlangs verschenen boek ”De achterkant van Nederland”. Daarin tonen de auteurs –bestuurskundige prof. dr. Pieter Tops en Volkskrantjournalist Jan Tromp– zich zonder meer bezorgd over de welig tierende hennepteelt in met name het zuiden van het land. Criminelen –vaak afkomstig uit motorbendes, het woonwagenmilieu en Turkse maffia– deinzen er niet voor terug burgemeesters te intimideren.

„Veel meer dan wij, brave burgers in onze keurige woonbuurten, vermoeden, zijn in Nederland boven- en onderwereld met elkaar verstrengeld geraakt. Is het erg? Ja, het is echt heel erg”, schrijven ze in hun boek over ondermijning in de samenleving.