Baptisten Rotterdam-Centrum beleggen prikkelarme diensten
Paniek, woede, verdriet, het kwam allemaal voorbij als Crista Maliepaard met haar inmiddels volwassen kinderen naar de kerk ging. „Zij hebben een vorm van autisme. Alles is informatie voor hen.” Daarom bedacht ze prikkelarme kerkdiensten.
Een orgel klinkt te luid, dus een gitaar en panfluit begeleiden de gemeentezang zaterdag in de baptistengemeente Rotterdam-Centrum. Hier vindt die dag de eerste van vier prikkelarme diensten plaats.
Het is een proef, maar Maliepaard is ervan overtuigd dat de diensten een vervolg zullen krijgen. Ze heeft al diverse mensen elders uit het land gesproken die vragen of er bij hen in de buurt ook prikkelarme diensten georganiseerd kunnen worden. „Diensten voor anders begaafden zijn er genoeg, maar die zijn juist heel luidruchtig en druk. Voor mensen met autisme en aanverwante stoornissen, bijvoorbeeld ADHD en ADD, zijn er vrijwel geen kerkdiensten.”
Hoe moet een prikkelarme dienst eruitzien?
„Het licht moet niet te fel zijn, de geluiden niet te hard, de melodie die je zingt moet rustig zijn en kerkgangers kunnen het beste kalm binnenkomen en op hun plek gaan zitten. Voor mensen met autisme is alles informatie, zij kunnen hoofd- en bijzaken vaak niet scheiden. Daarom moet een dienst niet te lang duren, want dan zijn ze overprikkeld. De vier diensten die wij in onze gemeente beleggen, duren een halfuur.”
Een vaste structuur van de liturgie is ook een must. „We denken na over de mogelijkheid om de liturgie vooraf naar de kerkgangers op te sturen, zodat ze weten wat hun te wachten staat. Voor mensen met autisme is zoiets nieuws als een prikkelarme dienst ook weer spannend, dus zo’n voorbereiding kan hen helpen. We weten trouwens niet hoeveel kerkgangers we kunnen verwachten.”
De diensten in de baptistengemeenten zijn niet alleen bedoeld voor baptisten. Met het oog daarop hebben de organisatoren ervoor gekozen om liederen en psalmen uit een brede christelijke traditie te laten zingen. „Ik heb de liturgie niet bij de hand, maar een lied als ”Als een hert dat verlangt naar water” is heel geschikt.”
Heeft u tips voor gemeenten die mensen met autisme onder hun kerkgangers hebben?
„Laat de dienst niet te lang duren en geef hem een duidelijke structuur. Neem verder de moeite om het contact met deze mensen in stand te houden zodat zij naar de kerk blijven komen. Juist zij hebben, omdat ze vaak eenzaam zijn, behoefte om te weten dat er een God van liefde is bij Wie ze terechtkunnen.
Mijn zoon gaat niet meer naar de kerk, het hoeft van hem allemaal niet meer zo. Toch komt hij wel naar de prikkelarme dienst. Bij mijn dochter heeft het geloof zich verdiept. Haar band met God is sterker geworden door alles waar ze doorheen moest gaan. Ik hoop dat deze diensten hen, maar ook anderen die last hebben van te veel prikkels in diensten, zullen helpen om dichter bij God te komen.”
