Twee problemen zorgen ervoor dat er in Nederland weinig voorbeelden zijn van kerken die missonaire activiteiten en het dienen van de gemeenschap op een geslaagde manier verbinden, aldus Cors Visser. De directeur van ForumC schreef het boekje ”De spelende kerk. Hoe geloofsgemeenschappen de wereld veranderen.” Visser was een van de sprekers op het symposium in Utrecht, over Integral Misson, georganiseerd door Missie Nederland, Tear, ForumC en de Amsterdamse Pentecostal Council of Churches.

„De lokale geloofsgemeenschap is de plek waar Jezus Zich in de eerste plaats bekend wil maken”, aldus Visser over het eerste probleem. Geïndividualiseerde westerlingen „hebben gewoon moeite met gemeenschappen, in het bijzonder met geloofsgemeenschappen.”

Die verlegenheid zorgt ervoor dat kerkmensen op zondag bijeenkomen, waarna de wegen tot de volgende zondag weer scheiden. Goede werken laten christenen over aan organisaties, vreest Visser. „Zij doen goed werk, maar vormen niet de gemeenschap waardoor Gods genade werkt.”

Het tweede probleem dat Visser signaleert, is dat veel kerken streekgemeenten zijn. Een relatie opbouwen met de buurt waarin het kerkgebouw staat, is voor zo’n gemeente lastig, concludeert hij.

De Amsterdamse pinkster­voorganger dr. Moses Alagbe schrijft in zijn Engelstalige boek ”The church is boring, if it is not relevant” (De kerk is saai als ze er niet toe doet) dat het in de kerk niet alleen moet gaan om bekering van mensen, maar ook om het bouwen aan het Koninkrijk van God. Dr. Alagbe legde donderdag uit dat Nederlandse christenen te veel hun geloof scheiden van het alledaagse leven. „Voor een gelovige is het onmogelijk niet het geloof uit te dragen. Integral Mission wil zeggen dat je uitdrager van de vrede van God moet zijn in je eigen gezin, in de stad.”

Jurjen ten Brinke, voorganger van Hoop voor Noord in Amsterdam, zei het belangrijk te vinden dat christenen ernaar verlangen dat in alles wat ze doen God geëerd wordt. „Het enkel oproepen tot diaconaat verwordt tot activisme, maar het enkel oproepen tot bekering is je uitstrekken naar de toekomst en alles van vandaag laten zoals het is.”

Ds. Bettelies Westerbeek, pionier namens de Protestantse Kerk in de Moerwijk in Den Haag, vertelde hoe ze bouwt aan een gemeenschap, „die nu langzaam uitgroeit tot een geloofsgemeenschap.” Belangrijk was voor ds. Westerbeek om duidelijk te krijgen waarin de kerk kan verschillen van de vele andere hulpverleners in de Moerwijk. „De theologie van het Koninkrijk van God spreekt me aan als beeld. Hoe kan dat op deze plek doorbreken?”

Ds. Westerbeek pleit ervoor dat kerken niet alleen maar kijken naar de noden van de omgeving, maar ook leren redeneren vanuit hun eigen kwaliteiten. „Alles wat we hebben, kunnen we inzetten. Kijk hoe je dat op een missionaire en integrale manier kunt doen.”

Ten Brinke: „Ik geloof in gemeentestichting omdat God in de kerk mensen bekeert. Als je iets wilt doen voor de buurt, schakel dan mensen in via dingen waar ze goed in zijn. We kwamen er achter dat er mensen waren in Amsterdam-Noord die goed konden koken. Vooral veel Marokkaanse vrouwen. Dus vroegen we of ze niet alleen voor ons wilden koken, maar ook het eten kwamen brengen en hielpen met opdienen. Dat is mijn advies: betrek mensen bij activiteiten.”