Column (Mariska Dijkstra): September
Een bankje. De laagstaande zon in m’n gezicht. Wat was het lekker de afgelopen warme weken. Maar toch. Zelfs de mooiste septemberdagen hebben voor mij een wat trieste ondertoon.
Wat het is? September voelt als afscheid nemen van een geliefde op Schiphol. Een stevige omhelzing, intens genieten van het moment, en dan is daar de laatste zoen. Mooi, heftig en verdrietig tegelijk.
Genieten deden we! We zetten een opblaasbadje in de tuin, gingen nog een keer naar het strand, maakten een lange fietstocht en haalden een ijsje. Heerlijk! Maar toch was daar dat weemoedige gevoel.
Je weet dat het afscheid van die relaxte zomer in aantocht is. Het hangt gewoon in de lucht. En zelfs het zomerse weer bracht daar geen verandering in. Natuurlijk is de herfst ook mooi en heeft het cocoonen in de winter ook wel wat. Maar die zomer... Ach...
Nog zo’n septemberding. De agenda vult zich, zonder dat je er enige invloed op lijkt te hebben. Ondanks de warmte wurmen we ons in het strakke regiem van het school- en werkritme. Het begin van het verenigingsseizoen. De start van de kerkelijke activiteiten. En je weet dat het zo de komende maanden blijft. Het is raar dat ik dat nu schrijf. Want het klinkt erg negatief. Terwijl ik ook echt de zegen zie die ligt in een vaste structuur.
Want wat waren die eerste schooldagen heerlijk. De stilte thuis. Even zitten met een boek. Alleen. Tot rust komen na de zesweekse aanwezigheid van drie stuiterballen. Heerlijk en tegelijk ook wel weer saai, zo zonder elkaar. Om na enkele dagen tot de conclusie te komen dat enige structuur wel handig is. Ramen zemen, boodschappen doen, nieuwe gymspullen kopen, huiswerkmapjes zoeken. Het hoort er al snel weer allemaal bij.
En dan zijn er nog al die plannen die in de weken van afstand nemen op kwamen borrelen. Hoog tijd om daar nu iets mee te gaan doen. Maar wat en hoe? En wanneer eigenlijk? Ik merk dat zulke gedachten me knap onrustig maken. En soms ook teleurstelling opleveren over de manier waarop zaken toch weer lopen – want ik had me in de vakantie echt voorgenomen om dingen anders te gaan doen.
September. Een maand vol emoties. Genieten. Blijdschap. Maar ook een dosis triestheid. Ach, is er niet overal een tijd voor?
Toch fijn dat het straks weer oktober is.
