„Waarom zo moeilijk doen voor die drie weken?”

„Wat is er mis met bruine kastjes?”

De opmerkingen over mijn nieuwste project zijn duidelijk.

En ik weet het. Het is totaal zinloos en absoluut overbodig. Toch zit ik al weken met een idee in mijn hoofd dat er niet uit wil.

Enthousiast geworden door mooie foto’s op sites als Pinterest heb ik het idee opgevat ons oude caravannetje te ‘pimpen’. Op te knappen, in gewoon Nederlands.

Wie dat grondig aanpakt, kan daar heel wat uurtjes aan besteden. Alles wit, nieuwe gordijnen, kussens in een andere kleur, een nieuw zeiltje op de vloer. Ik word al blij van het idee.

Maar ik vind het ook een lastig dilemma. Geef ik toe aan mijn drang om er iets moois van te maken? Of luister ik naar de stemmen om me heen die aangeven dat ik m’n tijd wel zinniger kan besteden? En dat ik ook gewoon simpelweg tevreden kan zijn met de 
–oké, niet al te moderne, maar toch nog prima– 
inrichting van onze 25 jaar oude Adria?

Dat dilemma speelt vaker. Bij de aankoop van een keuken bijvoorbeeld. Wanneer is die precies op? Als jij hem niet mooi meer vindt of pas als hij uit elkaar valt?

Die gedachte is handig om mezelf goed te praten. Want degene die sceptisch was over mijn project, heeft net een nieuwe keuken, weet ik. En die oude ‘deed’ het nog.

Ik pak enkele enveloppen met verjaardagsgeld. Daar zit aardig wat in. Het is gelijk m’n limiet. Als ik het daarmee kan doen, blijf het leuk.

Ik kijk nog eens goed rond. Op de vloer zitten zwarte rubbersporen die er echt niet meer af gaan. Die kan ik zonder schuldgevoel proberen weg te werken. In een folder van een bouwmarkt staan vrolijke vloerkleden. Voor bijna niets. Dat ziet er gelijk al een stuk beter uit.

Volgende klus. Wat kost een pot verf? Nog best wat. Alleen het plafonnetje dan maar. Dat is na 25 jaar wel redelijk vies. En bruin. Net als het plastic dakraam. Met 25 procent keuzekorting kan ik de witte verf niet laten staan. En wat knapt het op!

Ik krijg de smaak te pakken. Vrolijk plakplastic op de deur (voor een paar euro). Een hip vliegengordijn. En nieuwe rolgordijntjes. En m’n budget is nog steeds niet overschreden.

Wij hoeven niet meer naar de zon. Die schijnt inmiddels binnen al! Dat scheelt ook weer. Tijd en geld.