„We hebben overal diploma’s voor, voor zwemmen, piano en zingen, maar waarom niet een aandenken van de doop van je kind en hangen we die niet op in zijn slaapkamer? Dan kunnen we die bij elke verjaardag in herinnering brengen.”

De kinderdoop staat onder druk in Europese kerken, zo bleek gisteren in de wandelgangen van de Europese Conferentie van Gereformeerde Kerken (EuCRC). Vooral de wat grotere kerken hebben daar last van. In de wat kleinere gemeenschappen, zoals waar McCollum lid van is, de Reformed Presbyterian Church of Ireland, is dat minder. Maar daar ligt het gevaar ook om de hoek: verslapping van de geloofsopvoeding.

Verbond

In zijn lezing over kinderdoop als genademiddel, legde prof. McCollum de nadruk op het verbond als grond van de kinderdoop. De soevereine God deelt Zijn genade door middel van de doop uit, al kan dat voor, tijdens of na de doop zijn. „Het belangrijkste is dat God niet alleen belooft een God voor ons te zijn, maar ook voor onze kinderen.”

Maar hier ligt vaak het probleem. „De ouders zijn gehouden om voor hun kind te bidden, hen in Gods Woord te onderwijzen en getrouw te zijn in hun levenswandel en bezoek aan de kerk. De meest effectieve predikers zijn de ouders. Kinderen zullen weinig betrokken zijn op de kerk als ze thuis niet als gezin een kleine kerk vormen. Ouders die voortdurend laten zien dat ze niet leven naar Gods duidelijke geboden, hoeven van hun kinderen ook niet te verwachten dat ze in geloof antwoorden op Gods Woord.”

Prof. McCollum waarschuwde vooral voor een negatieve en ‘waarschuwende’ opvoeding. „Als kinderen voortdurend in vrees opgevoed worden om maar niet af te dwalen, in plaats van zich in geloof aan de Heere en Zijn beloften in de doop toe te vertrouwen, worden zij net als de ouders. Je brengt dan satan in de huizen”, zo citeerde hij een scherpe uitlating in een preek van de Schotse ds. William Still in 1968.

Sommige christenen zeggen dat ze in een „vreselijke” wereld leven. „Maar de wereld is altijd slecht geweest. We leven toch in een gevallen wereld? Het is een zegen dat het zaad van het geloof al in de tedere jaren van kinderen gelegd wordt en zij eenvoudig hun geloof in Jezus Christus belijden, al kan dat later juist in deze wereld aangevochten worden. ”

De conferentie sluit vrijdag. Donderdag stond een tijd voor netwerken op het programma, maar als er één ding dat continu gedaan wordt dan is dit het wel. De deelnemers voelen zich op hun eenzame posten verrijkt en bemoedigd door de vele contacten.