De 37-jarige lerares Nederlands van de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem bezocht zeven keer een klooster; aanvankelijk in Limburg, later in Tongerlo. „De eerste keer voor m’n studie, daarna voor de rust, regelmaat en bezinning. Vooral een stilteklooster als in Limburg, waar aan tafel niet gepraat mag worden, is confronterend. Iedereen zit stoïcijns voor zich uit te kijken. Soms draait er een cd met gewijde muziek.”

Dat is in Tongerlo anders, zegt Kreijkes. „Daar staat juist de ontmoeting centraal. Ik voel me in het klooster niet automatisch dichter bij God, maar de omgeving inspireert wel om geestelijke gesprekken te voeren en meer in gebed te gaan. Tijdens de verschillende diensten gaat de Bijbel open. Ook bij de viering van de eucharistie. Ik ga er soms naartoe, maar neem er niet aan deel.”

Kreijkes, behorend tot de Gereformeerde Gemeenten, heeft geen behoefte de theologische verschillen tussen protestanten en rooms-katholieken te verdoezelen. „Over veel zaken, zoals de grote plaats van Maria, worden we het niet eens. Veel van het rooms-katholieke geloof ligt vast in regels, er is weinig ruimte voor persoonlijke beleving. Ook is het vreemd dat mensen die nooit in de kerk komen bij de eucharistie naar voren lopen en deelnemen. Maar uiteindelijk gaat het om de vraag: Wie is Jezus voor mij? Daar heb ik met de broeders in het klooster soms goede gesprekken over.”

Kreijkes herinnert zich nog iets moois. „Van school kreeg ik de Bijbel met uitleg. Die heb ik meegenomen naar het klooster. Andere gasten waren heel geïnteresseerd. We hebben samen aan tafel zitten lezen en illustraties bekeken.”

Op school vertelt de docente weleens over haar kloosterervaringen. „Sommige leerlingen vragen of ze een keer mee mogen, maar dat vind ik te ver gaan. Ik ben wel samen met een collega geweest. Ze vond het indrukwekkend.”

Kreijkes gaat door met haar kloosterbezoeken. „Het is goed om bewust momenten met God te nemen. Ik kom er rustig vandaan. Maar als ik daarna weer naar school moet, merk ik dat de rust snel weg is. Ik zou die graag langer vasthouden. Als je wat aan het kloosterbezoek wilt hebben, moet je minimaal drie dagen gaan. Het is een ervaring die je meegemaakt moet hebben om te weten wat het is.”

Dit is het vierde deel in een serie portretten van mensen uit reformatorische kring die geregeld een klooster bezoeken.