Teeven legde hen wel een concept-overeenkomst voor, maar verzweeg dat hij behalve over geld ook met H. sprak over strafvermindering door gratie. Ook het buiten het zicht van de belastingdienst houden van de afspraak was een toezegging van Teeven waar de toenmalige justitietop niets van wist.

Dat blijkt uit het onderzoeksrapport dat de commissie- Oosting woensdag presenteerde.

Het is de commissie-Oosting überhaupt een raadsel waarom Teeven destijds besloot af te koersen op een schikking met H. Het had volgens haar veel meer in de rede gelegen als justitie gewoon zou hebben geprobeerd om H. te plukken in een juridische procedure. Dat zo’n proces kansloos zou zijn geweest staat volgens de commissie niet vast.

Met zijn handelwijze nam Teeven volgens de commissie „een aanmerkelijk risico” op medewerking aan een witwasconstructie; „een constructie waarin H. buiten het blikveld van de fiscus gelden vanuit Luxemburg naar Nederland heeft kunnen verplaatsen.”

De commissie velt verder een snoeihard oordeel over de toenmalige justitietop, het college van procureurs-generaal. Dat ging klakkeloos af op de concept-overeenkomst die het van Teeven kreeg, maar liet na deze grondig te toetsen.

Ook aan het adres van oud-minister Opstelten worden in het rapport-Oosting de nodige harde verwijten gemaakt. Zo had Opstelten volgens de commissie veel eerder moeten besluiten om zelf een grondig, onafhankelijk onderzoek naar de deal te laten instellen. In dat onderzoek had Teeven zonder beperkingen als getuige kunnen worden gehoord.

Nu gebeurde dat uiterst omzichtig. Opstelten stelde wel een extern onderzoeker aan; oud-procureur-generaal Van Brummen. Teeven liet hij echter eerst ondervragen door de directeur-generaal rechtspleging en rechtshandhaving van zijn departement, en uiteindelijk deed hij het zelf. In beide gesprekken gaf Teeven voor een belangrijk deel openheid van zaken: hij bevestigde min of meer dat H. naar alle waarschijnlijkheid zo’n 4,8 miljoen gulden had overgehouden aan de deal. Omdat er op dat moment geen documenten voorhanden waren die dat bevestigden, beoordeelde Opstelten die herinnering uiteindelijk als „onvoldoende concreet.” Op aandringen van de minister verwees Van Brummen ook in zijn eindrapport niet meer naar wat Teeven te berde had gebracht.

Dat Opstelten Van Brummen benoemde als onderzoeker is volgens de commissie overigens onbegrijpelijk. Een „echt onafhankelijke” onderzoeker was volgens Oosting beter geweest. De commissie begrijpt ook niet waarom de minister het BOOM-advies niet volledig openbaar heeft gemaakt. In het stuk dat de Kamer kreeg voorgelegd is de passage weggelakt waarin het bureau over de door Teeven voorgestelde schikking een vernietigend oordeel velt. „In het verkeer tussen de minister en de Tweede Kamer was het beter geweest als het hele advies openbaar zou zijn gemaakt”, zei Oosting woensdag.

Ook minister-president Rutte en Tweede Kamervoorzitter Van Miltenburg komen er niet zonder kleerscheuren vanaf. Zo weigerde Rutte daags na het aftreden van de twee bewindslieden om het verslag dat de directeur-generaal van het gesprek met Teeven had gemaakt openbaar te maken. Met het oog op „een ordelijke afhandeling” was dat volgens Oosting „passend” geweest.

Van Miltenburg kreeg een anonieme brief onder ogen, waarin werd gesteld dat de financiële details over de schikking wel degelijk te achterhalen waren, maar deed daar verder niets mee. Volgens Oosting had ze de brief kunnen doorgeleiden naar de vaste Kamercommissie van Veiligheid en Justitie, én in elk geval naar de onderzoekscommissie. Hij noemde het „op zijn minst onhandig” dat dat niet is gebeurd.