Het is 11 mei 1685. In het water van de Wigtown Baai, bij het Schotse stadje Wigtown, worden twee palen in de drassige grond gestoken. De ene iets verder in het water dan de andere. Halverwege de ochtend worden twee vrouwen het water ingeduwd, de 63-jarige Margaret Lachlane en de 18-jarige Margaret Wilson. Ze zijn ter dood veroordeeld omdat ze sympathiseren met de covenanters en hun verboden godsdienstoefeningen hadden bijgewoond.

Margaret Lachlane is weduwe. Ze kan haar eigen naam niet schrijven, maar de Naam van Christus kan ze spellen. Margaret Wilson is een boerendochter. De dienst aan haar God is haar meer waard dan het fijnste goud op aard’.

De oude vrouw wordt als eerste in het water geduwd. De beulen binden haar met touwen vast aan de verste paal. De jonge vrouw binden ze aan de andere paal. Langzaam stijgt de zeespiegel. Op de oever beginnen vrouwen te huilen. Mannen ballen de vuisten.

De oude vrouw spreekt het meisje moed in. Ze zegt: „Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf die vertroosten mij.” De jonge Margaret antwoordt: „De Heere zal heden het water van de doodsjordaan voor mij klieven en ik zal het Lam aanschouwen in Zijn schoonheid.” Kort daarop verdwijnt de oude Margaret in de golven.

De beulen vragen Margaret Wilson of ze zich niet bedenkt bij het zien van het verdrinken van de weduwe. Ze antwoordt: „Meent u dat wij het zijn die lijden? Nee, het is Christus in ons, want Hij zendt niemand in de strijd op eigen krachten.”

Margaret Wilson zingt Psalm 25 en citeert woorden uit Romeinen 8: „Zo is er dan geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest.” Ze doet een laatste gebed. Voordat ze verdrinkt, wordt ze nog een keer losgemaakt en naar de oever gesleept, waar ze wordt gedwongen haar geloof prijs te geven. Als ze dat weigert, grijpen twee dragonders het meisje vast. Ze waden zo ver ze kunnen door het water, werpen haar erin en houden haar met een hellebaard op haar keel onder water, net zo lang totdat ze sterft.

Martelaren is een wekelijkse rubriek over mensen die leden en stierven vanwege hun christelijk geloof.
>>rd.nl/martelaren