Ds. C. N. van Dis 25 jaar predikant

De in Nieuwegein woonachtige predikant stond vorige week woensdag 25 jaar in het ambt. Voor die tijd was ds. Van Dis docent, op de Guido de Brès in Rotterdam en aan de Evangelische Hogeschool in Amersfoort. Dat laatste is hij tot zijn 65e blijven doen. „De combinatie predikantschap-docentschap is heel belangrijk gebleken. Je blijft erdoor met beide benen op de grond staan. Het helpt je jezelf een beetje te relativeren.”

Als zoon en kleinzoon van twee SGP-Kamerleden (C. N. van Dis sr. en C. N. van Dis jr.) heeft ds. Van Dis altijd iets met christelijke politiek gehad. „Al zeg ik ook dat christenen niet kunnen volstaan met terugtrekkende bewegingen in eigen partijen. Dat geldt echter niet alleen de politiek, maar raakt heel ons leven.” In zijn Wassenaarse tijd (1989-1996) organiseerde ds. Van Dis als voorzitter van de Residentie Pauzediensten maandelijks korte diensten rond lunchtijd voor christenpolitici en -ambtenaren in de Haagse binnenstad.

Was het predikantschap een voor de hand liggende keuze in een familie van politici?

„Mijn ouders waren mensen die op een eerlijke manier God dienden. Mijn vader was rechtschapen, streng voor zichzelf, maar mild voor anderen. Mijn moeder had een meer evangelische inslag en ging ons vooral voor in de trouw van Gods verbond. Er werd niet aangedrongen op een keus voor het predikantschap. Als kinderen speelden we kerkje. Samen bedachten we de spelregels. Intussen beleef ik de uitdaging om in de kerk vooral géén spel te spelen. Wij zijn echt niet zo belangrijk. Geloof en kerk worden steeds meer beleefd als christelijke hobby: we doen het erbij. Als wij dienst weigeren en alleen maar op ons eigen kringetje en ons eigen spel gericht zijn, vindt God wel anderen die dienst gaan doen. Dat zie je in nieuwe kerkvormen die ontstaan, en in de groei van migrantenkerken.”

Eredienst

Erediensten vormen voor ds. Van Dis het hart van het gemeente-zijn. „De bron van iedere eredienst is de liefde van God voor de wereld in zonde en schuld verloren. Het gaat niet om het in praktijk brengen van missionaire theorieën. God zendt Zijn Zoon. Dat is de ”missio Dei”. Missionair is gewoon. Ik vind het belangrijk dat mensen de ruimte krijgen om in de verschillende diensten vorm te geven aan hun authentieke geloofsbeleving. Veelkleurigheid in de dienst van God is kostbaar.”

Wordt het dan geen wildwestverhaal?

Nadenkend: „Fragmentatie, dát is wildwest. Dat iedereen voor zichzelf kiest, waar hij of zij zich goed bij voelt. We moeten leren respect te hebben voor wat God in het leven van andere christenen doet. Gehoor gevend aan de uitspraak van de Heere Jezus volgens Mattheüs 28: Mij is gegeven alle macht, in hemel en op aarde. En: Ik ben met u tot de voleinding der wereld. God is erbij. Maar Hij is er wel bij als de Heilige. We zitten niet bij Hem op schoot, want Hij is een verterend vuur.

Kerkelijk Nederland lijkt nogal op de comfortkerk van Laodicea. We denken vaak dat we het zo goed doen. Christus blijkt heel andere dingen te zien. Het bijzondere is echter de liefde van God, Die Laodicea ook een gouden kandelaar noemt. Het gaat gelukkig niet om onze kerk. Die verdwijnt als Gods Koninkrijk komt. Dan blijft alleen Zijn liefde over.”

Ds. C. N. van Dis

Cornelis Nicolaas van Dis werd geboren op 19 juni 1948 in Den Haag.

Hij gaf les in het basis- en voortgezet onderwijs en doceerde van 1985 tot 2012 aan de Evangelische Hogeschool (EH).

Van Dis studeerde theologie in Utrecht en Leiden. In 1989 werd hij hervormd predikant in Wassenaar. In 1996 vertrok hij naar Nieuwegein (Vreeswijk), en sinds 2013 is hij verbonden aan de hervormde gemeente ’t Waal en Honswijk en Schalkwijk en ’t Goy.

Ds. Van Dis richtte het tijdschrift Kontekstueel mede op en was voorzitter van de Residentie Pauzediensten in Den Haag.

Ds. C. N. van Dis 25 jaar predikant

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?