Hij is op zijn vakantieadres in Zwitserland, maar prof. Den Hertog, hoogleraar systematische theologie aan de Theologische Universiteit Apeldoorn (TUA) en lid van de onderzoeksgroep ”Reformed Traditions in Secular Europe”, volgt de gebeurtenissen in Nederland op de voet.

Waarom nationale rouw, denkt u?

„De moderne mens mist een vast ankerpunt. Vandaar dat hij op zoek gaat naar een vorm om emoties te uiten. Ik moet denken aan de dood van Pim Fortuyn. Toen zag je ook dat mensen niet wisten waar ze met hun verdriet naartoe moesten.”

Hoe is dat in andere Europese landen?

„Je zag in Engeland hetzelfde bij de dood van prinses Diana. Ik geloof niet dat Nederland van andere Europese landen verschilt in dit opzicht. Op het moment dat de mens het zicht op de hemel, op God en op de eeuwigheid, verliest, weet hij niet waar hij naartoe moet met zijn verdriet. Alleen de grote ervaringen van deze aarde blijven over.

Tegelijk kun je je afvragen hoe diep alles over een jaar nog in ons nationale geheugen zit. De emoties gaan nu alle kanten 
op, er worden verwijten gemaakt en mensen zoeken elkaar op tijdens bijeenkomsten. Dat is goed op zich, maar ikzelf mis in dit alles iemand die iets rustgevends zegt.”

Dichtbij

Volgens prof. Den Hertog is de golf van emoties vooral groot omdat „verschillende zaken door elkaar lopen. Er zijn bijna 200 Nederlanders omgekomen tijdens een ramp. Tegelijk is er sprake van een politiek conflict. Dit maakt de verwerking ervan extra moeilijk.

Het verlangen naar verbondenheid en naar het elkaar opzoeken wordt daardoor sterker, mijns inziens. Verder waren onder de omgekomen slachtoffers veel vakantiegangers. In hen kunnen we ons goed verplaatsen. Het verdriet komt daardoor nog dichterbij.”