De predikant, die sinds 2003 verbonden is aan verpleeghuis Salem in Ridderkerk, groeide op in Amsterdam. Zijn roeping dateert van zijn kleuterleeftijd. In 1953 hoorde hij van de watersnoodramp in Zeeland en zei hij tegen zijn moeder: „Ik wil ook mensen redden.” De roeping om mensen te redden is tijdens heel zijn leven gebleven, maar op een andere manier dan hij als kind dacht.

Stoutjesdijk was lid van een kerkelijke gemeente waar politieke prediking en een positieve instelling ten opzichte van de hippies schering en inslag waren. Toen hij met een familielid meeging naar de gereformeerde gemeente hoorde hij iets heel anders. „Daar hoorde ik van een rijke Christus voor een arme zondaar. Die prediking –die ik niet kende– was voor mij als water voor de woestijn.”

Ds. Stoutjesdijk, die in de kerk bleef waar hij opgroeide, kreeg zo waardering voor andere kerken. Hij denkt dat zijn huidige oecumenische instelling daarmee te maken heeft. „Ik ben het al langer gewend om over de heg te kijken. Ik ben niet in een hokje te vangen. Als je zulke mooie dingen meegemaakt hebt, is dat toch ook wel te begrijpen?”

Nijkerkerveen

Zoiets moois maakte hij ook mee in Nijkerkerveen, waar hij zeswekelijks bijeenkomsten had met de twee andere predikanten van het dorp, ds. R. J. Kranen (hervormd, confessioneel) en ds. E. J. Westerman (gereformeerd). Ze bespraken niet alleen zaken die voor hen alle drie van belang waren, maar baden ook met elkaar. Soms waren ze het met elkaar oneens, bijvoorbeeld als het ging over de voorzienigheid, maar dat stond een goede onderlinge verhouding niet in de weg. „We vertrouwden elkaar zonder onze eigenheid te verliezen. Er is niets op tegen om van daaruit het Woord van God met anderen te bespreken.”

Toen hij naar verpleeghuis Salem vertrok, legden de twee predikanten hem, met een tekst en een zegenwens, in de huiskamer van ds. Kranen de handen op. Het contact met de familie Westerman is er nog steeds.

In verpleeghuis Salem is een dergelijke instelling heel belangrijk, aldus ds. Stoutjesdijk. „Ik heb er dienstbaar mogen zijn. De bewoners noemen me ”onze dominee”. Daar ben ik blij mee. Ik kom bij iedereen. Het gaat er in Salem om of je lid mag zijn van de kerk van Christus.”

Vertrouwen

Het is belangrijk om het vertrouwen van de bewoners te hebben bij het gesprek over geestelijke zaken. Eens sprak hij met iemand van een andere dan zijn eigen kerk die worstelde met de toe-eigening van het heil. „Ze vroeg zich af: Is het wel voor mij? Toen heb ik gezegd: „Het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden”, en heb de betekenis ervan uitgelegd. Haar man zei na haar overlijden dat deze tekst haar tot zegen geweest was.”

Humor

Ds. Stoutjesdijk zegt dat het werk in Salem niet eenvoudig is. Om die reden is hij een dag minder gaan werken en preekt hij niet alle zondagen. „De moeiten overheersen. Het pastoraat vraagt veel. Er zijn veel mensen die lichamelijke, psychische en/of geestelijke moeiten hebben. Sommigen van hen liggen vlak voor hun sterven. Gebed, humor en relativeringsvermogen zijn nodig om het vol te houden.”

Toch gaat hij naar eigen zeggen „elke dag met plezier naar zijn werk.” „God heeft me tot dit werk geroepen, zoals Hij me ook heeft geroepen tot alle gemeenten die ik gediend heb. Toen ik hier voor het eerst binnenkwam, was er juist een weekopening aan de gang en zong men: „O Salem, roem de Heer’ der Heeren. Wil uwe God, o Sion, eren.” Dat vervulde me met grote vreugde. Het gaat niet om mij, maar om het werk van God.”

Bevindelijk

Ds. Stoutjesdijk benadrukt het belang van een Bijbels-bevindelijk karakter van de prediking in de Protestantse Kerk in Nederland. „Ik zie dat niet graag verdwijnen of vervangen worden door een meer verbondsmatige prediking. Als je ervan uitgaat dat iedereen in de kerk een kind van God is tenzij het tegendeel blijkt, krijg 
je een christendom dat je eigenlijk geen christendom kunt noemen.”

Hij vindt het „mooi” dat de Christelijke Gereformeerde Kerken en de Protestantse Kerk de kansels voor elkaar geopend hebben. „Ik hoop ooit nog eens op een christelijke gereformeerde kansel in Dordrecht te staan.”

Levensloop

Harm-Jan Stoutjesdijk werd in 1949 in Amsterdam geboren. Hij studeerde theologie in Utrecht en werd in 1974 verbonden aan de hervormde gemeente van het dorp Brandwijk in de Alblasserwaard. Daarna diende hij de hervormde gemeenten van Harskamp (1978), Oud-Beijerland (1983), Dordrecht (1987) en Nijkerkerveen (1995). Sinds 2003 is hij geestelijk verzorger in verpleeghuis Salem te Ridderkerk. Ds. Stoutjesdijk stond aan de basis van Reformatica, een stichting die het gebruik van de computer in pastorie en kerk wilde bevorderen. De predikant is betrokken bij het Klein Convent, een overlegorgaan van een aantal reformatorische kerken in Dordrecht.

Op 24 februari stond hij veertig jaar in het ambt van predikant. Op 9 maart houdt hij zijn jubileumpreek (over Lukas 17:10) in Brandwijk. Op 
15 april neemt hij afscheid van Salem.

Het echtpaar Stoutjesdijk heeft geen kinderen gekregen en woont in Dordrecht.

Zie ook:

Ds. H. J. Stoutjesdijk neemt afscheid van Nijkerkerveen (De Waarheidsvriend, 12-06-2003)

Ds. Stoutjesdijk wordt geestelijk verzorger Salem (Reformatorisch Dagblad, 05-03-2003)

Geroepen door watersnood van ‘53 – interview met ds. Stoutjesdijk n.a.v. 25 jarig ambtsjubileum (Reformatorisch Dagblad, 24-02-1999)

Ds. Stoutjesdijk doet intrede te Nijkerkerveen (Reformatorisch Dagblad, 27-12-1995)

Afscheid ds. H. J. Stoutjesdijk van Dordrecht (De Waarheidsvriend, 21-12-1995)

Intrede van ds. H. J. Stoutjesdijk te Dordrecht (De Waarheidsvriend, 22-10-1987)

Afscheid ds. Stoutjesdijk van Oud-Beijerland (De Waarheidsvriend, 08-10-1987)

Intrede ds. Stoutjesdijk te Oud-Beijerland (De Waarheidsvriend, 07-04-1983)

Afscheid ds. Stoutjesdijk van Harskamp (De Waarheidsvriend, 31-03-1983)

Intrede ds. Stoutjesdijk te Harskamp (De Waarheidsvriend, 26-10-1978)

Afscheid ds. Stoutjesdijk van Brandwijk (De Waarheidsvriend, 26-10-1978)

Intrede kand. Stoutjesdijk te Brandwijk (De Waarheidsvriend, 14-03-1974)