Muziek

Eerste scratch-Messiah Lodenstein in Joriskerk succesvol

De eerste eigen scratch-Messiah van het Van Lodenstein College, vrijdagavond in Amersfoort, mag een succes genoemd worden.

15 February 2014 01:31Gewijzigd op 15 November 2020 08:51
De uitvoering vrijdagavond. beeld RD
De uitvoering vrijdagavond. beeld RD

Het was een probeersel, want andere jaren gingen de scholieren altijd naar de Scratch Muziekdagen Leiden, om daar met zo’n 800 à 900 leerlingen Händels ”Messiah” uit te voeren. Onder andere vanwege de kosten was het plan geboren om te proberen zelf een ‘Messiah’ te organiseren. Het resultaat gisteren in een niet-uiverkochte Joriskerk –er waren naar schatting zo’n 500 bezoekers– mocht er zijn.

Een kleine 250 (oud-)leerlingen van de Lodenstein werkten vrijdag overdag de hele dag in de Joriskerk aan de afwerking van wat ze sinds september met hun muziekdocenten op school hadden geoefend. Dirigent Patrick van der Linden ging de uitdaging aan daar in één dag iets moois van te maken.

Als stevige basis zat er vrijdagavond een professioneel gezelschap musici ter begeleiding: het begeleidingsorkest van Ars Musica, Gerben Budding (klavecimbel) en muziekdocent Jan-Geert Heuvelman (kistorgel). Ook de solisten die meewerkten hebben allen hun sporen in de oratoriamuziek verdiend: Daniël Herman Mostert (bas), Falco van Loon (tenor), Barnabás Hegyi (countertenor) en Margreet Rietveld (sopraan). De laatste is –leuk detail– muziekdocent aan de locatie Barneveld van de Lodenstein en heeft zelf een aantal van haar leerlingen voor deze dag klaargestoomd. Ze was duidelijk óók betrokken op wat de leerlingen deden.

Met het eerste koordeel ”And the glory of the Lord” lieten de Lodensteiners direct zien wat ze waard zijn: een mooie heldere sopraanpartij, een zuivere koorklank, enthousiaste en gedreven zang. Hier en daar wat ongelijkheid, maar dat werd snel weer rechtgetrokken.

Ze kregen het later de avond nog zwaar. Van der Linden zette soms een hoog tempo neer, bijvoorbeeld bij ”His yoke is easy” en ”But thanks be to God”. En dan was het voor menig zanger soms zoeken om bij te blijven. Met name de mannen hadden het bij de coloraturen duidelijk moeilijk om de eindstreep te halen. Maar dankzij de strakke regie van de dirigent kwam het geheel toch steeds weer op z’n pootjes terecht. Een hoogtepunt wat het koor betreft was –hoe kan het anders– het ”Halleluja”. Dat was toch even spektakel. Maar ook in het slotdeel –”Worthy is the Lamb”– weerden de jongeren zich kranig. Het ”Amen” –een mooi samenspel tussen solistenensemble en koor– vormde een ware apotheose.

De solisten hadden alle kans zich van hun beste kant te laten horen. Helder en zuiver was countertenor Barnabás Hegyi. Vooral de aria ”He was despised” sprong eruit. Met veel gevoel voor dramatiek vertolkte hij de lijdensteksten uit Jesaja. Indrukwekkend; je kon een speld horen vallen. Ook smeltend mooi was de aria ”He shall feed His flock” door Hegyi en sopraan Margreet Rietveld samen. Na zo’n nummer zou het eigenlijk stil moeten blijven.

Rietveld zelf straalde met name in de aria’s ”Rejoice greatly” en ”How beautiful are the feet”. Wat heeft ze een mooie, heldere stem, juist ook in het hogere register!

De tenor Falco van Loon overtuigde direct in het eerste recitatief dat hij moest zingen, evenals in de aria die erop volgt: ”Ev’ry valley”. De bas Daniël Herman Mostert kon uitblinken in een van bekendste basaria’s van Händel, ”The trumpet shall sound”. En dat deed hij ook, glansrijk!

Het enige koordeel dat de jongeren niet hadden ingestudeerd, was ”Let us break their bonds asunder”. Ze zouden er inderdaad hun tong over gebroken hebben. Maar nu het lastige stuk –in hoog tempo– door de gezamenlijke solisten werd vertolkt, werd het een virtuoze uitsmijter. Mooi!

Na het ”Amen” was het even onduidelijk of het de bedoeling was dat er geklapt werd. Maar daar kwam het bedankje dan toch. Kort, maar niet minder gemeend. Een groot gejuich van de jongeren steeg op richting de docenten Heuvelman en Rietveld. Het was duidelijk dat de jongeren hun inzet voor deze dag hoog waardeerden.

Twee jongeren maakten na afloop de vergelijking met de scratch in Leiden, waar ze ook een paar keer meezongen. „Daar was het applaus veel leuker, veel uitbundiger dan hier. Zelfs zo lang, dat we het ”Hallelujah” nog een keer moesten zingen.” En de uitvoering? „Die was hier mooier. Met een kleinere groep kun je toch een hoger niveau bereiken.”

Het programma meldt dat de Lodenstein volgend jaar weer een scratch in Amersfoort hoopt te organiseren. Misschien niet met de Messiah, maar bijvoorbeeld met de ”Schöpfung”. Het resultaat van deze eerste avond is aanleiding om inderdaad een vervolg te geven aan deze voor jongeren zeer vormende activiteit.

Meer informatie: www.scratchamersfoort.nl

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer