Het rapport, zegt synodevoorzitter ds. D. Quant in de consistorie van de Oenenburgkerk in Nunspeet, kenmerkt zich door principiële beslistheid en pastoraal geduld. „We doen heldere uitspraken, maar dat betekent natuurlijk niet dat er in de kerken binnen twee minuten radicale veranderingen zullen plaatsvinden. De verwachting is dat kerkenraden nu met het rapport aan de slag zullen gaan.”

Waarom heeft het rapport zolang op zich laten wachten?

„De synode gaf in 2007 de opdracht tot een bezinning op homoseksualiteit en homorelaties. Om redenen waarop ik niet kan ingaan, is er op de synode van 2010 geen rapport besproken. Daarna is opnieuw een commissie aan de slag gegaan. Er is dus drie jaar nodig geweest om dit rapport op te stellen.

Is dat iets om je voor te schamen? Wij vinden van niet. Het gaat om een inhoudelijk thema dat de samenleving al langere tijd in beroering brengt. We moeten op eieren lopen. Maar ook in de kerk, en niet alleen in de onze, is homoseksualiteit een onderwerp dat volop aandacht vraagt. Uiteenlopende visies over Bijbeluitleg en hermeneutiek vragen om een diepgaande studie. Het ligt dus niet aan de traagheid van de kerk, maar aan het onderwerp.”

Ds. Quant wil graag benadrukken dat de synode unaniem achter het rapport staat. „Daar zijn we zeer aan gehecht. We hebben een besluit kunnen nemen zonder dat er maar enig moment is geweest waarop de zaak dreigde te breken.”

U kunt bezwaarde kerkleden, die homoseksualiteit een breekpunt hebben genoemd, dus geruststellen?

„Eigenlijk wil ik daarop ingaan in mijn slottoespraak aan het einde van de synode. Maar wat ik wel kan zeggen, is dat we een geestelijke weg dienen te gaan en alle dingen met een gerust hart bij het kruis van Christus kunnen brengen.”

Achter gesloten deuren had een „open gesprek” plaats over homoseksualiteit, waarin alle synodeleden iets konden zeggen over hun betrokkenheid bij dit onderwerp. Is dat gesprek van invloed geweest op het besluit?

„Dat we elkaars harten hebben kunnen proeven, heeft denk ik een heel grote rol gespeeld. Ik kan er geen details over vertellen, want er zijn heel vertrouwelijke dingen gedeeld. Maar het heeft ons zeer geholpen om het onderwerp een gezicht te geven: dít zijn de gemeenteleden die worstelen met hun homoseksuele gerichtheid. Dat heeft ons, denk ik, behoed voor al te gemakkelijke uitspraken.”

Ds. Quant kan zich voorstellen dat sommige homoseksuele kerkleden op een ander resultaat hadden gehoopt. „Dat kun je niet uitsluiten. Toch spreek ik de hoop en de verwachting uit dat als men goed leest wat wij schrijven, men proeft dat we het gesprek willen aangaan en samen het Bijbelse pad willen bewandelen. Dáár zijn we op uit. En dan kan het ook heel goed mogelijk zijn dat homo’s zich door dit rapport juist meer dan voorheen opgenomen voelen in de gemeente.”

Uitgangspunt is dat een kerklid met een homoseksuele relatie niet kan worden toegelaten tot het doen van openbare geloofsbelijdenis, de heilige doop en de viering van het heilig avondmaal. Het rapport stelt echter ook dat zich een uitzonderlijke situatie voor kan doen waarin een kerkenraad zich genoodzaakt weet om van dit uitgangspunt af te wijken. Biedt de kerk dan toch wat ruimte voor homorelaties?

„Dit is inderdaad een bijzonder passage in het rapport. Het lijkt erop dat we de deur wat op een kier zetten, maar dat is niet zo. Missionaire kerken zoals in Amsterdam, Zaandam en Amersfoort hebben te maken met homo’s die zich bij de gemeente willen aansluiten. Je moet hen dan de tijd gunnen om de regels van Gods geboden in hun leven te laten doorwerken. Als de richting maar duidelijk is, zoals het rapport zegt: het beëindigen van de homoseksuele relatie en een leven in onthouding.”

>>rd.nl/synodecgk. Het volledige rapport is te lezen op cgk.nl