Nu de vakantieperiode is ingezet, vragen aandelenbeleggers zich af of zij zorgeloos op pad kunnen of dat zij wellicht voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Moderne communicatiemiddelen maken het mogelijk om zelfs vanaf de badhanddoek op het strand orders door te geven aan de bank. Maar liever wil men toch eventjes helemaal geen omkijken hebben naar de ontwikkelingen op de financiële markten.

Voorzichtigheid is in de zomer meer geboden dan in de rest van het jaar. Historische data leren dat de aandelenmarkten van mei tot en met september duidelijk minder presteren dan in de winter. Het is natuurlijk niet slim om blindelings aan de hand van de kalender te beleggen. Een gemiddelde, al is het over vele jaren, zegt niet alles. Er zijn te veel uitzonderingen op de regel. Een analyse van de ontwikkelingen in de wereldeconomie en op de financiële markten geeft evenmin volledige zekerheid, maar wel bepaald houvast. Laten we eens een globaal rondje om de aardbol maken.

Dicht bij huis, in Europa, blijft de economie kwakkelen. Consumenten en bedrijven houden de hand op de knip. Positief is wel dat de eurocrisis is geluwd. Duitsland geeft de zwakke eurobroeders wat lucht door minder druk uit te oefenen om orde op zaken te stellen. Maar het kan weer snel gedaan zijn met de rust als de kapitaalmarktrente verder oploopt. Vooral de Zuid-Europese landen kunnen hogere rentelasten moeilijk dragen nu de economie nog in een dal zit.

Die rentestijging wordt veroorzaakt door ontwikkelingen in de Verenigde Staten. Deze zijn op zichzelf hoopgevend. De woningmarkt herstelt en mede daardoor durven consumenten meer te besteden. Dalende energiekosten stimuleren de bedrijfsinvesteringen. Voor de Fed, het stelsel van centrale banken, is dit aanleiding om de stimulansen die hij geeft aan de economie af te bouwen. Hier schrikken aandelenbeleggers van, want het goedkope geld was in de afgelopen jaren een belangrijke steun voor de beurs.

Reizen we door naar het westen, dan komen we in Japan. De koerssprongen op de beurs in het afgelopen halfjaar getuigen van optimisme. Reden is dat de regering de economie rigoureus aanzwengelt met extra uitgaven en door de centrale bank geld in de economie te laten pompen. 
De zwakkere yen, die daarvan een gevolg is, helpt de export. 
En doordat er nu sprake is van inflatie in plaats van deflatie, neemt de consumptie toe.

Toch is het maar de vraag of het lukt om de economie voor langere tijd aan de praat te krijgen. Inflatie vertaalt zich ook in een hogere rente. Als die stijging doorzet, wordt de rentelast over de gigantische overheidsschuld onbetaalbaar. Men kan hier dus niet heel lang mee doorgaan. Dat hoeft ook niet als de derde pijler van het regeringsbeleid, economische hervormingen, de groei naar een hoger niveau tilt. Maar of dat gaat lukken valt te betwijfelen. De regering is tot dusver vaag gebleven over de plannen op dit gebied. Als nu niet lukt wat ook de afgelopen twintig jaar niet is gelukt, zullen de optimisten over de Japanse economie bedrogen uitkomen.

Ten slotte China. De economie groeit daar minder hard dan in de afgelopen jaren door een zwakkere export. Maar een veel groter probleem is dat de kredietverstrekking veel te ver is doorgeschoten. De autoriteiten willen nu de binnenlandse bestedingen stimuleren en tegelijkertijd de kredietkraan geleidelijk dichtdraaien. Op zich is dat een slimme koers, maar het betekent waarschijnlijk wel een lager groeitempo en dus minder ondersteuning voor de rest van de wereldeconomie.

Bent u geholpen door deze reis om de wereld in 665 woorden? Niemand heeft de wijsheid in pacht. Maar bij deze combinatie van seizoensmatige zwakte en een weinig florissante staat van de wereldeconomie lijkt voorzichtigheid met aandelenbeleggingen in de komende maanden een verstandige koers.

De auteur schrijft op freelancebasis over ontwikkelingen in de economie en op de financiële markten.