De lichtgepantserde Poolse transporthelikopter stamt uit 1976, toen de Koude Oorlog nog volop woedde. Dick Spans (49), een ondernemer met twee rechterhanden, is momenteel bezig de machine te strippen. Hij wil alles in originele staat terugbrengen om er vervolgens een comfortabel tweepersoonsbed in te monteren. De Hoplite, zoals de machine door de NAVO werd genoemd, krijgt ook zijn originele groenbeige kleur terug. De machine is nu gifgroen en dat hoort niet. Rond de bouwvak hoopt de ondernemer alles klaar te hebben.

Logeren aan de oevers van de voormalige Zuiderzee in een helikopter, het moet een trekpleister worden. „Er zijn nu al aanvragen voor een nachtje in de heli. Als je wat wilt als recreatieondernemer, moet je wat aparts te bieden hebben.”

Douchen kan niet in de heli. Daarvoor moet je naar het sanitairgebouw. Toch heeft de bijzondere logeerplek veel te bieden. ’s Ochtends wakker worden op een plek waar vroeger militairen met hun geweren zaten bijvoorbeeld. Het instrumentenpaneel, inclusief twee stuurknuppels, zit er nog in. Als het aan de ondernemer ligt, gaat alles –en dan met name de lampjes aan de buitenzijde– weer werken. „Als het donker is, moet het net zijn alsof je door de duisternis vliegt.”

De rotor gaat er ook weer op, vertelt hij. „Maar het is natuurlijk niet zo dat gasten ’s nachts een rondje kunnen vliegen, want de twee motoren ontbreken en die komen niet terug. Ook de machinegeweren zijn verdwenen en dat wil ik graag zo houden. Ik wil de Hoplite weer in goede en originele staat terugbrengen, maar hij blijft wel met de wielen op de grond”, glimlacht Spans.

Het aparte onderkomen krijgt een prominente plek op het campingterrein, maar gasten kunnen uiteraard ongestoord genieten als ze ’s avonds met een wijntje in de avondzon voor de heli zitten. „Ik zorg ervoor dat niet iedereen erbij kan, zeker niet als er gasten zijn.”

Spans en zijn vrouw liepen al langer rond met het idee om wat aparts te doen met het recreatiebedrijf, dat 350 overnachtingsplekken telt. Hoewel het nu nog redelijk gaat, is het toch crisis. „Je moet creatief zijn om gasten te trekken. In eerste instantie wilden we een straaljager als slaapplaats, maar dat bleek toch te kostbaar te zijn. Deze helikopter konden wij voor een schappelijke prijs op de kop tikken.”

De ondernemers willen meer bijzondere logeerplekken creëren als de heli aanslaat. „Ik zit nog steeds te denken aan een vliegtuig of een tank of wellicht een onderzeeër. Als het aan mij ligt, wordt het hier een heel slagveld.”

Spans runt sinds 1993 met zijn vrouw de familiecamping net buiten Vollenhove op een steenworp afstand het Kadoelermeer, een restant van de oude Zuiderzee. Daarvoor had het paar een boerenbedrijf. De naam ’t Akkertien op de Voorst is oeroud en stamt uit de tijd dat Vollenhove nog aan zee lag. De Voorst is een verhoging in het landschap, vlak bij het water. Vissers gebruikten het stuk land als akkerbouwgrond.