Grote toewijding, waardigheid, vastberadenheid, wijsheid en trouw karakteriseren haar regeerperiode, stelt de redactie van De Waarheidsvriend, uitgave van Gereformeerde Bond, in het nummer van 6 december 1962. Met die houding heeft ze „door de moeilijkheden en beproevingen heen geregeerd” en is ze „tot zegen van onze natie” geweest. De Waarheidsvriend ziet haar als een groot voorbeeld: „Zij is een blijvende aansporing om getrouw te zijn en onze kracht te zoeken in de vreze des Heeren.”

Ook de commentator in De Saambinder, uitgave van de Gereformeerde Gemeenten, noemt haar een voorbeeld in het nummer van 6 december. „Ze was steeds een voorbeeld van liefde en zelfopoffering, tot het welzijn van ons volk, en werd daarom zowel onder ons als ver buiten onze grenzen zeer hoog gewaardeerd en geacht.”

Ook na haar aftreden en de troonsbestijging van haar dochter Juliana „bleef Zij, al was het dan meer in stilte, in alles medeleven met wat het wel en het wee van ons volk betrof. Als middel in Gods hand heeft Zij dan ook op allerlei gebied getracht met al wat in Haar was ons volk ten goede te dienen.” De auteur –ds. L. Rijksen uit Rotterdam– schrijft verwijzingen naar de overleden vorstin consequent met een hoofdletter.

De predikant wijst vooruit naar de begrafenis. „Hoe spreekt dat graf van de grote daden Gods, verheerlijkt in dat doorluchte Huis van Oranje ten goede voor ons volk. Dit graf roept immers op om te gedenken wat Prins Willem van Oranje, de Vader des Vaderlands, voor onze landsgeboorte tot een protestantse natie, als middel in Gods hand mocht zijn.”

De redactie van de Saambinder wenst de nabestaanden kracht toe. „Het is onze hartewens dat het de Heere behagen moge in het smartelijk gemis van Haar, Die van Hen werd weggenomen, Zichzelf met Zijn genade troostrijk te willen verheerlijken, en uit deze omstandigheden zielsprofijtelijke Gode verheerlijkende onderwijzingen te doen verkrijgen, die mogen strekken tot eeuwig heil.”

Koningin Wilhelmina heeft haar wens gekregen, benadrukt het Gereformeerd Weekblad op 1 december. „Zij heeft uitgezien naar de eeuwige rust die er overblijft voor allen die God vrezen. Die rust en die vrede is het deel van allen die de verschijning van de Heere Jezus Christus hebben liefgehad.”

Het weekblad wijst net als de andere tijdschrift op de grote betekenis die de koningin heeft gehad, ook als biddende vorstin. „Voor het Nederlandse volk is het heengaan van Prinses Wilhelmina een werkelijk verlies. Zij is voor ons volk een Moeder geweest gedurende haar langdurige regering en er is tussen het Huis van Oranje en ons volk een steeds nauwere band gegroeid. Vooral in de verschrikkelijke oorlogsjaren heeft heel ons volk Haar als Moeder des Vaderlands leren kennen, die mee bad en mee worstelde aan de troon der genade om uitkomst en redding. Zij leefde trouwens steeds innig mee met al de noden en rampen die ons volk troffen. Nimmer schaamde Zij zich om uit te komen voor haar geloof in God en Zijn Christus. Ook daarin was Zij een voorbeeld voor ons volk. Nu is Zij van ons heengegaan. Ja, een Moeder des Vaderlands is heengegaan.”

Daniël, het blad van de Jeugdbond van de Gereformeerde Gemeenten, wijst op 14 december op de roerigheid van de tijd waarin de koningin regeerde. „Haar regeringsperiode is een zeer bewogene geweest. Het was een tijdperk, waarin tronen wankelden, een tijdperk van revolutie en van oorlog. Maar gedurende dit moeilijke tijdperk heeft zij haar Koninklijke taak, die zij als een roeping van Godswege zag, met grote toewijding vervuld.”

De schrijver in Daniël prijst het dat de koningin Wilhelmina openlijk uitkwam voor haar geloof. „Haar geloofsgetuigenis, dat in allerlei vorm door haar gegeven werd, mogen wij in dankbare erkentenis houden. Zeker, wij zouden het vaak anders zeggen en formuleren, maar laten we dankbaar zijn, dat er steeds weer dingen door haar gezegd en geschreven zijn, die we slechts zelden uit een Vorstelijke mond horen. Dat mag ons te meer met blijdschap vervullen als we zien, dat we in een tijd leven, waarin de kracht van het ongeloof toeneemt. Zij heeft zich als Koningin voor het Evangelie van Christus nooit geschaamd.”

In het nummer van 13 december bericht de redactie van De Waarheidsvriend over de begrafenisplechtigheid. De uitvaart is „geschied onder grote belangstelling. De groten der aarde uit binnen- en buitenland en de eenvoudigen des volks waren daar in en rondom dat historisch kerkgebouw. De hofprediker van de Prinses, ds. Berkel uit Apeldoorn, hield de predikatie. Hij had als tekst Matth. 28:20. Mede daardoor was deze uitvaart een getuigenis van het Evangelie Gods, uitgegaan tot heel ons volk.”

De Wachter Sions, uitgave van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, reageert in de jaren zestig weinig op de actualiteit en besteedt ook geen aandacht aan het overlijden van koningin Wilhelmina.

Dit is het laatste artikel van een drieluik naar aanleiding van het feit dat het woensdag vijftig jaar geleden is dat koningin Wilhelmina overleed.

MOEDER DES VADERLANDS

In memoriam Koningin Wilhelmina

Gereformeerd Weekblad, 1 december 1962

KONINGIN WILHELMINA

In memoriam

De Waarheidsvriend, 6 december 1962

Prinses Wilhelmina

31 augustus 1880 - 28 november 1962

In memoriam

De Banier, 6 december 1962

Officiële herdenking overlijden Prinses Wilhelmina

Tweede en Eerste Kamer

De Banier, 6 december 1962

Enkele episoden

Koningin uit het leven van Wilhelmina

De Banier, 6 december 1962

De geliefde Moeder des Lands, Prinses Wilhelmina, overleden

De Saambinder, 6 december 1962

Prinses Wilhelmina, verzameld tot Haar Vaderen

Verslag van de begrafenis

De Banier, 13 december 1962

H . K . H . Prinses Wilhelmina

In memoriam

Daniël, 14 december 1962