De zon glanst, het landschap glooit. Koeien liggen loom in het gras. De heuvelruggen van Zuid-Limburg zijn rijk gestoffeerd met groen. Donkere bossen, frisse weilanden. Her en der een boeren­hoeve, iets verderop een klein kasteel.

In het Geuldal, op de rand van Nederland, bevinden zich over een afstand van 5 kilometer 26 bronbeken. Helder, glinsterend water. In het dal met de snelst stromende rivier van Nederland lijkt het leven zich in een lager tempo te voltrekken dan elders in het land.

Uitnodigend zwaait de voordeur van hotel Inkelshoes –automatisch– open. Rechts een grote eetzaal, links de receptie en –achter twee klapdeuren– een woonkamer. Smaakvol. Warm. Ook al is de openhaard nog niet aan.

Twintig jaar lang zwaaien Peter en Loes Wijsen de scepter over Inkelshoes, een hagelwit hotel met 27 kamers op de grens met België. „Een echt familiebedrijf”, zegt Loes. „Hiervoor hebben mijn ouders het hotel twintig jaar gerund.”

Refo’s strijken in groten getale neer op deze stek. „Uit Barendrecht, uit Papendrecht, uit Sliedrecht”, somt zij op. „Maar ook van de Veluwe en uit Friesland”, vult hij aan. „Zeker 70 procent komt uit reformatorische hoek.”

De hoteliers, overtuigd rooms-katholiek, hebben niets met het reformatorisch gedachtegoed. „Twintig jaar geleden hebben we een keer geadverteerd in Terdege. Op één dag kregen we tien telefoontjes.” Sindsdien is Inkelshoes (Limburg voor ”alleenstaand huis”) elk nummer met een advertentie te vinden in Terdege en GezinsGids. De ene week in de een, de andere week in de ander.

Pakweg dertig gasten zetten zich om zes uur aan een tafeltje in de eetzaal. De gemiddelde leeftijd schommelt –in het naseizoen– rond de 67-68 jaar. Een medewerkster serveert een overheerlijk soepje met groene snippertjes. „Courgettesoep.” Voorafje. Vis volgt.

De Limburgers kennen hun pappen­heimers inmiddels. „Lange rokken, veel knotten”, zegt Wijsen. Een beetje huiverig was W. Kamphuis, een goedlachse boer in ruste uit Garderen, daarom wel voor Inkelshoes. „Ik dacht: Als het maar niet té refo is. Valt gelukkig reuze mee. We zijn hier nu voor de tweede keer.”

De Wijsens houden nadrukkelijk rekening met hun doelgroep. Bij het eten bijvoorbeeld. Zes uur aan tafel. Een achtergrondmuziekje –gedempt, instrumentaal– klinkt echter pas vele minuten later. „Iedereen moet hier in alle rust kunnen bidden voor z’n eten.”

Onderlinge verschillen tussen gasten zijn er wel, weten de Wijsens inmiddels. „De een is van die dominee, een ander van die dominee. Sommigen kerken zondags in Gulpen, anderen juist in Bunde. Vaak zelfs twee keer.” De hoteliers vinden het prima. „We serveren het eten voor hen op zondagavond gewoon iets later.”

Op elke hotelkamer ligt een Bijbel. Een rode, een NBG’er. „Een gast heeft voor ons andere geregeld”, zegt Wijsen. „Zwarte.” Elke kamer telt sindsdien twee Bijbels. Een rode én een zwarte.

Na het avondeten stroomt de woon­kamer gezellig vol. De een duikt in Terdege, de ander in ”Tragedie op Tenerife”. Sommigen pakken een borduurwerkje, anderen hun kaarten. „Ruiten is troef.”

Inkelshoes mag niet klagen over klandizie. „We hebben goede jaren achter de rug.” Wijsen runt behalve het hotel ook Inkelshoeve a’gen Bongerd, vakantie­woningen voor vier tot twaalf man. „Een gezin wilde al boeken voor 2014. Maar zover gaan we nog niet.”

Koos Erkelens:

„Wij komen al veertig jaar in Inkelshoes. Een gezellig hotel. Rustig, kalm, vriendelijk.

Ik heb net de koffers gepakt om met mijn vrouw naar Inkelshoes te gaan. Deze keer twee dagen, als pitstop, op doorreis van Nieuw-Lekkerland naar Luxemburg. Ik ben al 80, mijn vrouw 74 jaar.

Veertig jaar geleden kwamen we voor het eerst in Inkelshoes. Het klikte direct. Sindsdien reizen we een paar keer per jaar af naar Epen. Een paar dagen, een week. Of als we iets te vieren hebben.

In Inkelshoes vind je alle geledingen van de maatschappij. Er komen mensen om te bridgen, er komen oud-militairen en ook mensen uit refokring.

Het hotel en de streek vervelen na veertig jaar nog steeds niet. Het is altijd thuiskomen in Inkelshoes. Je kunt hier alle kanten op: wandelen in de buurt, maar je zit ook zo in de Ardennen of in de Eifel. Kerken doen we in Gulpen. Het Woord van God wordt gelukkig ook in Zuid-Limburg gebracht.

De prijs-kwaliteit­verhouding vind ik erg goed. De prijs is aan de lage kant, zeker voor wat je allemaal krijgt. De kwaliteit is uitmuntend. Een minpunt kan ik, als ik heel eerlijk ben, niet bedenken. Ik heb als directeur van een beurs­genoteerd bedrijf heel wat hotels gezien. Dit is gewoon goed.”

Triptips

• Het Geuldal in Zuid-Limburg leent zich uitstekend voor talloze wandelingen door de natuur en pittoreske dorpjes.

• Maastricht is een van de mooiste steden van Nederland. Ooit een belangrijke vestingstad van de Romeinen. Gezellig is het Vrijthof met twee kerken en tien­tallen restaurantjes.

• Margraten is een must voor iedereen die Zuid-Limburg bezoekt. De Amerikaanse oorlogs­begraafplaats telt 8301 graven. Duizenden smetteloos witte kruisen staan in het gemillimeterde gras. Indrukwekkend.