Bij zuinig zijn op je spullen hoort dat 
je onderhoud pleegt: schoenen poetsen, auto in de was zetten, houtwerk op 
tijd verven. Allemaal zaken die de levens­duur van je spullen positief beïnvloeden.

Maar er komt meer bij kijken: opletten op je spullen. En als je een gezin hebt, houdt dat vanzelf óók de spullen van je gezinsleden in. Als je niet oplet, kost het je in een gewone schoolloopbaan van je kind de nodige gymspullen, bekers, jassen, skeelers, zwemspullen enzovoorts. Overdreven? Ga maar eens vragen wat er zoal aan gevonden voorwerpen op school ligt (en wat nooit meer wordt opgehaald).

Toen ons gezin nog klein was en er ‘maar’ drie kinderen naar school gingen, was het voor mij prima bij te houden. Elke dag moesten er gewoon drie tassen aan de kapstok hangen en eenzelfde aantal bekers en bakjes op het aanrecht staan. Maar toen er meer kinderen kwamen en er ook meer kinderen naar (verschillende) scholen gingen, raakte ik dat overzicht wat kwijt. Sinds die tijd ben ik spullen gaan merken.

Vroeger moest je dat doen door overal een stuk leukoplast op te plakken en daar met watervaste stift je naam op te schrijven. Later kwamen er innaaietiketten, die handig waren voor alles waar je iets op naaien kon.

Tegenwoordig zijn er allerlei goede producten op de markt waarmee je met een minimum aan inspanning alle denkbare spullen kunt merken. Zelf koop ik online plakkers met onze naam en ons telefoonnummer, bij goedgemerkt.nl. Ik plak ze overal op. En niet tevergeefs.

Vorige week werd ik gebeld door een medewerkster van de waterbus. Opgewonden vertelde ze dat er een paraplu gevonden was met onze gegevens erop. Dat kwam nagenoeg nooit voor. Bosjes paraplu’s had ze staan. Allemaal zonder naam. Maar nu stond daar die van ons, mét naam en telefoonnummer. Dat vond ze zo bijzonder dat ze meteen belde.

Ik wil niet zeggen dat al onze zoekgeraakte spullen zo gemakkelijk weer terugkomen. Ook gemerkte goederen verdwijnen zomaar. Zoals bijvoorbeeld dat splinternieuwe regenpak, waarbij zowel op de broek, de jas, als het hoesje een sticker zat. Nooit meer teruggezien.

Anderzijds werd er wel eens een bal terugbezorgd die weken in een sloot had gelegen. Een vrouw had hem met moeite en met gevaar van een nat pak eruit gevist en zag toen de merksticker. Want ja, ik plak ze echt overal op. Op ballen en op Bijbels, op jassen en op tassen, op mutsen en op buitenspeelgoed. Soms werkt het niet, andere keren wel.

Wie zuinig is op zijn spullen kent het belang van merken.

Teunie Luijk is echtgenote en moeder en houdt de weblog eenvoudigleven.blogspot.com bij.