Het was 1997, en christenen in China zuchtten nog steeds onder de straffe hand van de communisten. In het diepste geheim maakten Nieuwenhuis en reisgenoot J. H. Mauritz van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten een afspraak met dominee T. De ontmoeting mocht niet in zijn woonplaats plaatsvinden; daar werd hij in de gaten gehouden. Of het in een hotelletje kon, een stad verderop?

Nieuwenhuis: „Wij moesten hem doorgeven hoe laat onze trein zou aankomen. We belden twee keer, drie keer, maar telkens nam er iemand op die alleen Chinees sprak. Het zweet stond in onze handen: straks zou het niet lukken. We hebben gebeden: „Heere, als we nu weer bellen, wilt U er dan voor zorgen dat er iemand aan de lijn komt die Engels spreekt?” Dat gebeurde, net voordat we de trein in gingen.”

Als ze midden in de nacht op het bewuste station aankomen, zien de twee een man wenken. Hopend dat het de juiste persoon is, gaan ze met hem mee naar een hotel. De twee krijgen een kamer naast elkaar. Even later wordt er geklopt. In de deuropening staat een man van een jaar of 70: dominee T.

Hij blijkt perfect Engels te spreken; geleerd op een Amerikaanse zendingsschool van China Inland Mission, nog voor de machtsovername door de Communistische Partij. Zijn ouders waren christenen, maar pas in 1949 leerde hij de Heere kennen, vertelde hij. Rond diezelfde tijd vond de communistische machtsovername plaats. Het geloof van T. werd meteen zwaar op de proef gesteld. Nieuwenhuis: „Hij werd bespot en vernederd. Een bord om zijn nek vertelde dat hij de ”loophond” van de kapitalisten was. Bij strafbijeenkomsten werd hij gebruikt als stoel voor de communisten. Zijn familie werd genegeerd en buren hielpen niet, uit angst dat zij ook voor christenen aangezien zouden worden. Een van zijn dochters is daardoor van de honger omgekomen. In totaal is hij vier keer gearresteerd geweest en heeft hij meer dan twintig jaar opgesloten gezeten in gevangenissen en strafkampen.”

Zijn levensverhaal maakte diepe indruk op Nieuwenhuis. „Vooral omdat hij het zonder bitterheid vertelde, maar eerder met kinderlijke blijmoedigheid. Toen wij vroegen: „Hoe kunt u dit zonder rancune zeggen?” antwoordde hij: „Alles wat er in je leven gebeurt, is naar de wil van God. Als je dat ervaart en daarnaar buigt, zul je vrede en blijdschap krijgen in je hart.””

In de gevangenis bracht hij het Evangelie aan medegevangen. Eens werd hij verraden en moest hij bij de directeur komen. Die zei: „Er is hier ook een gevangenis in een gevangenis: het is het donkerste hol dat ik heb. Dit plek heb ik voor jou gereserveerd. En zeg jij maar eens wie mij tegenhoudt.” Waarop dominee T. antwoordde: „Als ik in de donkerste cel geplaatst moet worden, is dat niet jullie wil en ook niet mijn eigen wil, maar die van de hemelse Vader. Wat heb ik dan te zeggen? Ik zal eronder buigen en mij verblijden in wat mijn hemelse Vader doet.” Nieuwenhuis: „Zijn woorden hebben ons diep ontroerd.”

Het verhaal van dominee T. is de voormalige ZGG-directeur altijd bijgebleven. Aan het eind van de ontmoeting haalde T. twee Chinese Bijbels tevoorschijn, als cadeautje. „We hebben geaarzeld of we ze moesten aannemen, maar hij wilde ze echt geven. Nu is die Bijbel voor mij een bijzondere herinnering, ook al kan ik er geen letter uit lezen.”

Zo’n vier jaar geleden is er weer schriftelijk contact geweest tussen de drie mannen. Nieuwenhuis: „Hij was toen rond de 80, maar nog steeds aan het werk. „Ik ga pas in de hemel met pensioen”, schreef hij, „als ik Jezus Christus onze Heere ontmoet.” Vorig jaar is hij omgekomen bij een verkeersongeval.”

T. was een man van vlees en bloed, benadrukt Nieuwenhuis, maar ook vol van de genade Gods. „Hij droeg uit wat in Romeinen 8:35 staat: „Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard?”

In dominee T.’s woorden: „De liefde en de nabijheid van God hebben mij erdoorheen gedragen.””

Dit is de zesde aflevering van een serie over Bijbels met een bijzonder verhaal. Volgende week deel 7.