„Het is tien uur ’s avonds en de kerkklokken van de kathedraal in het Franse Straatsburg beieren gedurende tien minuten. Voor de Straatsburgers is het een vast markeerpunt van de avond. In de middeleeuwen werd het ingesteld om iedereen eraan te herinneren hoe terecht het was dat de Joden uit de stad waren verbannen. In het biculturele Straatsburg wordt het klokgelui tot vandaag de ”Zehnerglock” genoemd maar ook wel de ”Judeglock”, de Jodenklok.

Ooit studeerde ik in deze stad mensenrechten en als journalist ben ik er voor het Mensenrechtenhof en het Europees Parlement. Meestal maak ik ’s avonds een wandelingetje over het Place de la Cathédrale. Dan werp ik altijd even een blik op de weerszijden van de zuidelijke ingang van de kerk. Daar staan twee vrouwenbeelden die symbool staan voor respectievelijk het christendom en het jodendom. Links staat Ecclesia met een kroon op en een golvend keizerlijk kleed over haar schouders. Met een zelfverzekerde blik houdt ze in haar handen een staf en miskelk. Synagoga aan de rechterzijde draagt een versleten gewaad, haar staf is gebroken en de Tora glijdt bijna uit haar handen. Zij houdt haar hoofd gebogen met over haar ogen een sluier, blind als zij is voor de waarheid. Het christendom triomfeert over het jodendom.

Wereldwijd zie je dergelijke taferelen op kerkgebouwen. Tegenwoordig zoeken de meeste kerken verzoening met het jodendom. Toch blijft in de kern van het christendom besloten dat de Joden blind zijn voor de verlossende waarheid. Zonder een relativerende of anderszins creatieve interpretatie van het Nieuwe Testament blijven Joden in christelijke ogen een betreurenswaardig volk. Gelukkig heeft de Verlichting er mede voor gezorgd dat onze samenleving niet meer wordt beheerst door absolute religieuze waarheden. Dat dit geen veiligheidsgarantie is voor Joden, heeft de Shoa wel bewezen.”

Het Zoeklicht

Er komt een tijd dat er een persoon op aarde regeert die de Bijbel de Antichrist noemt. In Het Zoeklicht schrijft Feike ter Velde over diens religie – waarvan de contouren al duidelijker zichtbaar worden.

„Het hoogste doel van de religie van de nieuwe tijd is het zich welbevinden van de mens. De religie van de Antichrist zal daaraan ten volle dienstbaar worden. De gevoelde nood van de mens wordt hier gelenigd en alleen al daarom wordt de nieuwe religie omarmd, in de persoon van de Antichrist die op het wereldtoneel zal verschijnen. Hij zal een bovennatuurlijk en buitengewoon charismatisch wezen zijn, dat uit de aarde opkomt (Openbaring 13:11), zoals dat al gebeurde bij de waarzegster te Endor. Dat was niet Samuël, maar een demon in menselijke gedaante (1 Samuël 28:13). De persoon van de Antichrist lijkt op het Lam, dat is Jezus Christus, maar hij spreekt als de draak (Openbaring 13:11). Zijn uiterlijke gestalte valt op –hij lijkt op Jezus– maar men hoort kennelijk niet dat de inhoud van zijn boodschap van de draak afkomstig is, dat is de duivel (Openbaring 12:9).

Omdat de waarheidsvraag allang niet meer legitiem is en niet meer wordt gesteld, is de onderscheiding bij mensen verdwenen. Al lang geleden is de Bijbel voor christenen dichtgegaan. De dogmatiek is allang ‘uit’ – het gaat om ons welbevinden, niet om moeilijke vragen over de inhoud van een boek, waarover altijd al kerkelijke ruzies zijn geweest. Bovendien doet hij grote –bedrieglijke (!)– wonderen en tekenen. Hij heerst zelfs over de krachten van de natuur (vers 13) en zij die op de aarde wonen worden er massaal door verleid (vers 14). Een schrikwekkend beeld, dat de Schrift ons hier geeft. Maar als we goed kijken, zien we contouren van deze religie vandaag steeds meer zichtbaar worden. Ook het christelijk geloof devalueert naar een religie van de mens en is niet meer openbaring van God. Paulus beschrijft de kerk van de eindtijd met mensen, die zich naar de verdichtsels hebben gekeerd (2 Timotheüs 4:3). De religie van de Antichrist is precies dat waar mensen naar verlangen. Alle wensen worden vervuld.”