Elke rasechte koningshuisfan heeft er vast wel eens van gedroomd haar een vraag te stellen die niemand anders zich kon permitteren. Even een tipje van de sluier oplichten, even iets meer van de vorstin zien.

Mariëtta Nollen is met deze gedachte verdergegaan en heeft een fictief boek geschreven dat Beatrix wil laten zien als een mens van vlees en bloed: verzuurd, verbitterd en verbeten. Nollens Beatrix stort zich op haar werk, vertrouwt niemand, houdt van niemand, moppert, zucht en klaagt.

Dacht je dat de koninklijke familie een happy family was? Welnee. Beatrix gruwt van jengelende kinderen, drammende schoondochters, ruziezoekende zonen en kruiperig personeel. Ze is eenzaam, voelt zich onbegrepen en probeert wankelend houvast te vinden in haar plicht.

”Ik Beatrix”, dat vorige week verscheen, wordt door diverse media positief onthaald en door de uitgever bejubeld als een diepgaand psychologisch portret. Blijft echter de vraag van wie Nollen hier precies een portret geschetst heeft. Immers, de échte Beatrix zullen we nooit kennen. En als we Nollen moeten geloven, is dat maar goed ook.