JANUARI 2002: De eerste Nederlandse infanteriecompagnie met 220 militairen strijkt neer in Kabul. Daarna komen er nog versterkingen zoals een peloton Korps Commandotroepen, een mariniersbataljon en de Apaches en F-16’s.

OKTOBER 2002: Nederland en Duitsland bereiden zich voor op het commando van ISAF-III, vanaf februari 2003 in Kabul.

AUGUSTUS 2003: De NAVO neemt het bevel en de coördinatie over van ISAF.

JUNI 2004: De NAVO stelt provinciale reconstructieteams (prt’s) in om beter te kunnen helpen bij de wederopbouw. Nederland gaat hier ook aan bijdragen in de noordelijke provincie Baghlan, met Pol-e Khomri als thuisbasis. De Nederlanders beginnen er ook met een opleidingstraject voor de Afghaanse politie en reiken 2000 nieuwe gummiknuppels uit aan de agenten, die de metalen ploertendoders vervangen. In oktober 2006 neemt Hongarije de Nederlandse taken over als Nederland net in Uruzgan actief is.

APRIL 2005: Ruim 250 militairen in het zuidelijke Kandahar zijn bezig met verkenningen naar smokkelroutes en speurwerk naar het terroristennetwerk Al-Qaeda. Het zijn commando’s en mariniers, aangevuld met Chinook-helikopters.

SEPTEMBER 2005: eerste parlementsverkiezingen in Afghanistan in dertig jaar. Nederland stuurt daarvoor 750 extra manschappen en wat specialistische eenheden.

FEBRUARI 2006: De Tweede Kamer stemt in met een missie van twee jaar met 1200 man in de achtergestelde zuidelijke provincie Uruzgan.

VOORJAAR 2006: Ongeveer 850 kwartiermakers bouwen de bases bij Tarin Kowt en Deh Rawod op.

AUGUSTUS 2006: ISAF begint in het zuiden; de Nederlandse militairen van de Task Force Uruzgan (TFU) hebben de leiding in Uruzgan en zitten er samen met Australiërs.

DECEMBER 2007: De Tweede Kamer stemt in met twee jaar verlenging van de TFU-missie tot 1 augustus 2010.

AUGUSTUS 2010: Nederland vertrekt als een van de eerste landen en draagt het commando in Uruzgan over aan de Amerikanen en Australiërs. De volledige afbouw zal tot in het voorjaar van 2011 duren.