De verklaring werd destijds ondergetekend door leiders uit de Palestijns-christelijke beweging. Vertegenwoordigers van grote kerken tekenden het document niet, maar gaven wel een verklaring uit waarin ze stelden dat ze „de roep” van de Palestijnse christenen gehoord hebben en hen steunen.

Zo’n honderd belangstellenden bezochten donderdag de bijeenkomst in de lutherse kerk in Bethlehem. Ruim de helft van hen was Palestijn, de overige bezoekers kwamen uit het buitenland.

Kairosgroepcoördinator Rifat Kassis wees de aanwezigen erop dat het document internationale bekendheid heeft gekregen. Wereldwijd zijn er Kairosgroepen actief om de toestand waarin Palestijnen verkeren, bekend te maken en de visie van het Kairosdocument uit te dragen.

Meta Floor, namens de Protestantse Kerk in Nederland actief bij het Sabeel Centrum voor Palestijnse Bevrijdingstheologie in Jeruzalem, zei dat het de bedoeling van de Kairosgroep was een oproep te doen aan overheden en vooral kerken wereldwijd om solidariteit met Palestijnse christenen te betuigen en daar alle geweldloze middelen voor te gebruiken die maar te bedenken zijn.

Mary Tanner van de Wereldraad van Kerken zei dat Palestijnen geen sympathie van christenen verdienen, maar solidariteit. De Zuid-Afrikaan dr. Clint de Bruijns betoogde dat God aan de kant van onderdrukten en armen staat. Hij vertelde de Palestijnse aanwezigen dat God hun verlossing zal brengen. „Het land is van God en is bedoeld om in recht en liefde bewoond te worden.”

Het Kairosdocument riep ook de nodige weerstand op. In april noemden diverse sprekers op een bijeenkomst van het Platform Appel Kerk en Israël het een slag in het gezicht voor het Joodse volk. Elise Friedmann van het Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) betoogde dat het christenen in landen met een islamitische overheid per definitie slecht vergaat. „De slechte situatie van christenen in de Palestijnse gebieden is niet speciaal te wijten aan de ”bezetting” door Israël, maar aan de islamitische maatschappij. In buurlanden worden christenen ook verdrukt.”

Het document herinnert volgens Friedmann aan het Stockholmsyndroom. „Daarbij identificeren slachtoffers zich obsessief met degenen die hen onderdrukken. De Palestijnse slachtoffers die het Kairosdocument schreven verdienen medeleven, maar niet dat je hun verklaring klakkeloos overneemt.”