De negentiende-eeuwse plaat ”De brede en de smalle weg” hangt in veel huiskamers en verenigingsgebouwen. Achtergrond ervan zijn de woorden van de Heere Jezus in Mattheüs 7 over de brede weg naar het verderf en de smalle weg die tot het leven leidt. Op de plaat zijn twee wegen en de daarbij horende kenmerken te zien.

Grafisch ontwerper Fokke de Vries uit Urk heeft nu een nieuw tafereel vervaardigd. Daarbij behield hij een aantal elementen, andere beelden verving hij.

Het initiatief ontstond begin dit jaar in Urk. Tijdens een vergadering van de christelijke gereformeerde Maranathakerk opperde iemand het idee om een moderne versie van de plaat te laten maken. Dat sloot aan bij opmerkingen in preken van ds. C. Bos, christelijk gereformeerd emeritus predikant te Urk.

Kees van Helden en Jan Rein de Wit –betrokken bij het jeugdwerk en initiatiefnemers van de anti-evolutiebrochure die vorig jaar werd verspreid– vroegen De Vries een nieuwe plaat te maken (uitg. Johannes Multimedia, Doorn, 9,95 euro).

„Vooral jongeren zien meer in de nieuwe plaat”, zegt Van Helden, „ouderen niet altijd. Dat geeft niets. Het doel van beide afbeeldingen is dat mensen de Bijbel pakken. Daarom staan er Bijbelteksten bij. We hopen dat ouders en kinderen samen om de tafel gaan zitten met plaat en Bijbel.” Mogelijk verschijnt er een begeleidend boekje bij de plaat.

De Vries legt uit wat er te zien is. Wat hetzelfde bleef zijn bijvoorbeeld de richtingwijzer naar de twee wegen, de poorten naar de beide wegen, het kruis op de smalle weg en het eindpunt van de wegen: de hel en de hemel.

De personen zijn vervangen door hedendaagse types. Zo is de landloper rechts op de voorgrond vervangen door twee mensen: een vrouw in klederdracht en een moslima. De berouwvolle man op het bankje is getatoeëerd. In plaats van een rijtuig met paard rijdt een brommer de brede weg op. Het bordeel vlak na de ingang is zo te zien een pand in Amsterdam.

Sommige afbeeldingen zijn fors veranderd. Het bord met ”Welkom” boven de brede weg is vervangen door een afbeelding van het gouden kalf. De huizen van barmhartigheid op de smalle weg zijn nu een gevangenis, die aan de kant van de brede weg overgaat in een schouwburg, met op de daken camera’s die alles registreren. Mensen worden via roltrappen naar de hel gevoerd. Van de hemel zijn alleen de muren, in de vorm van honingraten, afgebeeld. De leeuw op de weg naar de hemel is een Tyrannosaurus rex geworden.

Helemaal nieuw zijn een beeldscherm met daarop het gezicht van een jonge vrouw, een auto met een afbeelding die sterk doet denken aan de Staatsloterij en een vol supermarktkarretje dat symbool staat voor de genotscultuur en het gemaksdenken. Anders is ook een afbeelding van het Pantheon met op het dak een grote zwarte spin die staat voor het world wide web. Mensen dansen op muziek van een dj. Uit speakers komen de woorden „doom, doom, doom.” Een vijver in het midden toont links een wegzinkende kerk en rechts een bron – van levend water.

De Wit wijst erop dat op de plaat van links naar rechts de trits ellende, verlossing en dankbaarheid is uitgebeeld. Deze slaat niet alleen op de persoonlijke verlossing, maar ook op die van de hele schepping, die komt vanuit Sion. Het symbool daarvan is het molentje. „Door de Heilige Geest blaast deze de helse walmen weg, waardoor het zicht op het nieuwe Jeruzalem behouden blijft.”