Zonder de haven van Rotterdam was Hoek van Holland er hoogstwaarschijnlijk niet geweest. Noem het dorp het voorportaal van de Noordzee of de poort tot Nederland. Hier eindigt het land- en begint het zeeleven. En andersom.

Hoek van Holland floreert door het water. Vanaf de Emmaboulevard is er uitzicht op de immer levendige Nieuwe Waterweg. Iets verderop is de pier waar toeristen en inwoners van ”De Hoek” –zoals het dorp in de volksmond wordt genoemd– graag even een frisse neus halen.

Wie op kerkentocht gaat door het dorp, is snel klaar met z’n ritje. Hoek van Holland staat niet bekend om z’n grote of monumentale kerken. De Dorpskerk, eigendom van de protestantse gemeente, is zo ongeveer het oudste godshuis in het dorp. Het gebouw ondergaat momenteel een flinke verbouwing. De vanouds hervormde kerk wordt straks een thuis voor de gefuseerde protestantse gemeente. De van origine gereformeerde Pleinkerk wordt afgestoten.

Hoe je ook door het dorp rijdt, je komt toch altijd weer uit bij het water. Geen wonder, want Hoek van Holland is vermaard om z’n brede zandstranden. Op het strand vandaag geen badgasten. Daarvoor is het te kil. Maar vanwege het weer wordt het brede strand des te meer bevolkt door wandelaars en rustzoekers.

Boven de Noorzee dreigt een flinke bui. Aan de horizon ligt een file grote zeeschepen. Wachtend op hun beurt om de haven van Rotterdam binnen te mogen varen.

Erik (36) staat bij de vloedlijn, terwijl zijn hond Bully voorzichtig snuffelt aan het door de golven op het strand achtergelaten schuim. Hij blijkt een kenner van het kerkelijk leven in De Hoek, voor wie zelfs het kleinste zijweggetje op de kerkelijke kaart van de havenplaats niet onbekend is.

Zelf kerkt hij sinds enkele jaren in de gereformeerde kerk vrijgemaakt in Monster. „Ik ben gedoopt in de gereformeerde Pleinkerk hier in De Hoek. Die is nu verkocht. De gemeente is gefuseerd met de hervormde Dorpskerk en dat gebouw wordt nu verbouwd tot een nieuw onderkomen van de hele protestantse gemeente.”

Heel positief is hij niet over die gemeente. „Mijn familie kerkt er nog steeds, maar ik ben al lang geleden overgegaan naar de gereformeerde kerk van ’s-Gravenzande. Die was veel behoudender en daar voelde ik me beter thuis. Enkele jaren geleden kwam ik in aanraking met de vrijgemaakte kerk van Monster en na lang aarzelen heb ik me over laten schrijven. Ik ben daar echt op m’n plaats en verlang niet meer terug, als ik eerlijk ben.”

Het kerkelijk leven in De Hoek omschrijft hij als mager. „In de regio staat Hoek van Holland niet echt bekend als een behoudende plaats. Hoe dat komt, weet ik niet. Feit is dat veel inwoners hier zijn aangesloten bij kerken in de buurgemeenten. Gereformeerdebonders wijken uit naar Monster, herstelden naar ’s-Gravenzande, evenals de christelijk gereformeerden. En vrijgemaakten kerken in Monster. De hersteld hervormden uit Monster hebben een aantal jaren diensten belegd in onze vrijgemaakte kerk in Monster, maar die hebben nu een kerk gekocht van de protestantse gemeente in ’s-Gravenzande.”

In Hoek van Holland is er, na de verkoop van de gereformeerde Pleinkerk, nog de gefuseerde protestantse gemeente die haar thuis heeft in de Dorpskerk. Verder is er een evangelische gemeente en een rooms-katholieke kerk.

Bully is het gepraat over kerken beu en rukt regelmatig aan z’n touw. Hij wil verder. „Ja, ja, rustig maar”, sust Erik.

„We kunnen de situatie ook niet echt veranderen, toch?” Ondertussen trekt de bui het land op en begint het te spetteren. Hij wijst naar de lucht. „Hoek van Holland is niet echt een uitzondering, hoor, als het gaat over het kerkelijk leven. Het is overal nogal miezerig.”

In de serie “Kerken langs de kust” verkennen kerkredacteuren deze weken de kuststrook. Hoe ziet het kerkelijk leven eruit, van Den Helder tot Cadzand? Acht afleveringen. Vandaag deel zes.