Campagnefeest met beklemmende film
Een feestelijke dag, ondanks een beklemmende film. Dat was het gisteren voor lijsttrekker Thieme van de Partij voor de Dieren (PvdD) en haar partijgenoten. „Politici moeten ook niet-populaire boodschappen durven brengen.”
Op pad met de ‘kleintjes’. Vandaag deel 1: de PvdD.Toeristen in het zonovergoten Amsterdam kijken even vreemd op van de manshoge vis met koksmuts bij de ingang van theater Tuschinsky. Degenen van hen die het Nederlands machtig zijn, lezen op aanplakbiljetten er naast een beklemmende tekst: „In 2048 zijn de oceanen leeggevist.”
De bezoekers van Tuschinsky –dresscode: feestelijk– laten hun humeur er niet door bederven. Vrolijk stappen ze naar binnen voor de wereldpremière van de nieuwste film van de PvdD, ”Sea the Truth”. Partijleider Thieme, die samen met enkele andere hotemetoten voorrijdt in een soort van riksja, wordt door hen met luid applaus begroet.
De ruim 700 bezoekers die de theaterzaal betreden, zien op het scherm al een fotoserie met prachtige platen van het onderwaterleven. Wat is de natuur toch adembenemend mooi en grenzeloos divers. Zijn Naam valt niet, maar de beelden prediken de almacht van de Schepper.
De lancering van ”Sea the Truth” is hét campagne-evenement van de PvdD in aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op 9 juni. De rolprent is het vervolg op ”Meat the Truth”, de klimaatfilm waarmee het wetenschappelijk bureau van de PvdD aandacht vroeg voor het verband tussen veehouderij en het klimaatprobleem.
Stevig
De boodschap van ”Sea the Truth”, die voor het eerst voor een breed publiek wordt gedraaid, is stevig. Jaarlijks vangen vissers 100 miljoen ton vis. Een derde daarvan verdwijnt in vismeel, dat dan weer dient als voer voor andere dieren. Veel vis is nodig voor visoliepillen, waarvan de werking niet eens is bewezen. En als het huidige vistempo onverminderd wordt voortgezet, zijn de oceanen en zeeën binnen ongeveer dertig jaar leeg. Eigenlijk is er maar één oplossing: helemaal geen vis meer eten, zelfs geen duurzaam gevangen vis of kweekvis.
„Het is geen populaire boodschap die we brengen”, zegt directeur Karen Soeters van het wetenschappelijk bureau van de PvdD. „Maar daar zijn we niet voor. We willen mensen wakker schudden. Vis is geen duurzaam alternatief voor vlees.”
Voorafgaand aan de productie van de film vroegen mensen aan PvdD-leider Thieme of ze niet bang was dat de documentaire haar stemmen zou gaan kosten. Verreweg de meeste kiezers lusten immers wel een visje. „Politici moeten ook niet-populaire boodschappen durven brengen”, meent Thieme.
Ze vindt dat haar partij de afgelopen jaren in het parlement veel heeft weten te bereiken. „Er zijn nu zeven fracties in de Kamer die willen dat er een einde komt aan de bio-industrie.” En dankzij de PvdD staat paling in de Kamer niet meer op het menu.
Bij de PvdD-achterban die op de première is afgekomen, valt de film in goede aarde. Een klaterend applaus valt Thieme en de makers van de rolprent na afloop ten deel. Voordat ze naar huis gaan, krijgen alle bezoekers nog een hapje aangeboden. Vegetarisch, natuurlijk.
De eetlust is de dierenpartijachterban nog niet vergaan. „Heerlijk”, smult een man. Zijn vrouw: „Smaakt-ie ook echt naar vis?” De eter: „Jazeker, daarom is-tie ook zo goed!”
