Vertegenwoordigers van het Centraal Joods Overleg (CJO), Christenen voor Israël (CvI) en het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) overtroffen elkaar in een volle Wilhelminakerk in Soest in het gebruik van ferme bewoordingen voor hun afwijzing van de Palestijnse noodkreet.Ruben Vis van het CJO reageerde op de brief van het moderamen van de Protestantse Kerk in Nederland aan de Israëlische ambassade. „De leiding van de PKN lijkt de Bijbel te hebben vervangen door de menselijke handvesten van het internationaal recht. Want is het tegen de Bijbel dat Joden zich in Judea vestigen? Wie zich realiseert in welke plaats Jezus geboren werd, doet er verstandig aan niet zo hoog van de kerktoren te blazen.”

Kees de Vreugd van Christenen voor Israël hekelde vooral de „vervangingstheologie” van het in december aangeboden Kairosdocument. „Jezus zegt in Johannes 4 dat het heil uit de Joden is. Maar in Kairos hoor ik telkens een venijnig stemmetje dat zegt dat het onheil uit de Joden is. Israël wordt theologisch genegeerd en in plaats daarvan komt er een universalisme. Maar universalisme zonder midden is een vacuüm.”

Elise Friedmann van het CIDI betoogde dat het christenen in landen met een islamitische overheid per definitie slecht vergaat. „De slechte situatie van christenen in de Palestijnse gebieden is niet speciaal te wijten aan de „bezetting” door Israël, maar aan de islamitische maatschappij. In buurlanden worden christenen ook verdrukt.”

Het Kairosdocument herinnert volgens Friedmann aan het Stockholmsyndroom. „Daarbij identificeren slachtoffers zich obsessief met degenen die hen onderdrukken. De Palestijnse slachtoffers die het Kairosdocument schreven verdienen medeleven, maar niet dat je hun verklaring klakkeloos overneemt.”

Ds. A. Drost van de Protestantse Raad voor Kerk en Israël en Bert Schüssler van het Overlegorgaan Joden en Christenen in Nederland (OJEC) wilden „weg uit een sfeer van verstarring en polarisatie.” Dorst: „De negativiteit van de discussie gaat ten koste van zowel Israël als de Palestijnen.”Volgens ds. Drost is nieuwe theologische bezinning op de betekenis van „land” nodig. „Ik herken de bezwaren van het Kairosdocument tegen theologisch gelegitimeerde landsclaims. Het land is een land der belofte; het staat in eschatologisch perspectief. Dat vraagt een ethische vertaling, waarbij vragen van recht en onrecht aan de orde moeten komen. Maar tegelijk blijft land echt land en als zodanig verbonden met het volk Israël.”