In memoriam: Ds. Van Vreeswijk
Ds. Bert Johan van Vreeswijk (1947), sinds september 2009 predikant van de hervormde gemeente van Den Bommel, kreeg in december 2009 te horen dat de gevreesde ziekte terug was. Twee maanden later overleed hij.
Het was eind 1999 dat de artsen ds. Van Vreeswijk, totaal onverwacht, vertelden dat hij ongeneeslijk ziek was. Hij had al langer een plekje in zijn hals, maar dat zou volgens de geconsulteerde artsen goedaardig zijn. Een operatie wees uit dat het echter om een melanoom ging. Zelf zei hij daarover, in een interview met deze krant in 2005: „Door Gods genade ben ik niet verpletterd onder dat bericht; de Heere was me die week met Zijn Woord voor geweest.”In de loop van de jaren die volgden, onderging de predikant drie zware operaties en soms was zijn gezondheidstoestand zeer kritiek. Maar hij genas en kon zijn werk als preses van de generale synode van de Nederlandse Hervormde Kerk, die hem in 1998 tot voorzitter had gekozen, voortzetten.
Een kleine drie jaar was ds. Van Vreeswijk, lid van de Gereformeerde Bond, de voorman van de Hervormde Kerk. Een moeilijke periode, waarin er eigenlijk maar over één zaak gediscussieerd werd: Samen op Weg. Ds. Van Vreeswijk: „Ik heb als bestuurder mijn plaats ingenomen in de wetenschap dat er beleid gemaakt was dat ik niet om kon keren. Ja, dan loop je soms tegen de grenzen van je overtuiging aan. Maar ik hoefde er niet overheen.” Het werk als preses in een periode waarin juist in zijn achterban de breuklijnen steeds duidelijker werden, heeft een zware wissel getrokken op de predikant. Toch heeft hij er nooit spijt van gehad.
In 2001 stelde hij zich niet herkiesbaar als preses van het moderamen en pakte hij het gemeentewerk in Veenendaal weer op. „Ik vond dat ik niet langer weg kon uit de gemeente.”
Door de Gereformeerde Bond werd hij in 2002 benoemd tot voorzitter van de Stichting Herziene Statenvertaling. Er volgden jaren waarin de gevreesde ziekte weg leek te zijn uit zijn leven.
Eind vorig jaar werden toch weer zieke weefsels gevonden in zijn longen. Iets later bleek er in zijn hersenen een gezwel te zitten dat niet geopereerd kon worden. Ds. Van Vreeswijk schreef op 29 januari een brief aan de leden van zijn nieuwe gemeente Den Bommel. Daarin zei hij dat hij en z’n vrouw ontredderd waren door het bericht van de artsen, maar „niet zonder hoop op God.”
