Turkse wetenschapper: Islam laat afvalligheid toe
Een Turkse godsdienstwetenschapper heeft gesteld dat het mogelijk moet zijn de islam te verlaten. Het veroordelen van een „afvallige” laat zich naar zijn mening niet afleiden uit de Koran.
Naar het „universele en absolute oordeel” van de Koran mag er in de religie geen sprake zijn van dwang, schrijft prof. Hakki Ünal (Ankara) in het maandelijkse tijdschrift van het Turkse ministerie voor Religieuze Aangelegenheden.Volgens Ünal, die deel uitmaakt van de Hoge Raad voor Religieuze Aangelegenheden in Turkije, is zowel uit soera 2256 van de Koran als uit de islamitische overlevering (Hadith) af te leiden dat Mohammed geen geloofsbelijdenis wilde afdwingen. De profeet zou een bedoeïen die de islam wilde verlaten „bedroefd” hebben laten gaan, omdat hij „geen huichelaars en schijnheiligen onder zijn aanhangers wilde hebben.”
De Turkse godsdienstwetenschapper schrijft dat de Koran alleen waarschuwt voor de „eeuwige gevolgen” van een zich afwenden van de islam, namelijk de hel en de vloek van Allah. Volgens Ünal lagen aan het bestraffen van „afvalligen” tot dusver eerder politieke en sociale dan religieuze motieven ten grondslag.
Het Instituut voor Islamvraagstukken van de Duitse Evangelische Alliantie in Bonn heeft „met gemengde gevoelens” kennisgenomen van dit „naar islamitische maatstaven onverwacht duidelijke pleidooi voor godsdienstvrijheid”, zo berichtte de Duitse christelijke nieuwsdienst Idea maandag. Enerzijds, aldus het instituut, verdient het waardering dat een Turkse godsdienstwetenschapper uitspreekt dat vervolging van bekeerlingen niet religieus te rechtvaardigen is. Niet eerder hebben de hoge raad en het Turkse ministerie voor Religieuze Aangelegenheden zich op een vergelijkbare manier uitgesproken.
Aan de andere kant geldt de islam in Turkije als de religie die de Turken verbindt, merkt het Instituut voor Islamvraagstukken op. In de Turkse media worden bekeerlingen dan ook als verraders aan staat en maatschappij neergezet, en christelijke zendelingen als agenten van het Westen. Bovendien lijkt de voorstelling die Ünal van Mohammed geeft, als strijder voor tolerantie en godsdienstvrijheid, zeker niet de hele waarheid. „Radicale islamitische krachten beroepen zich op andere daden van Mohammed en verwijzen naar talrijke Koranverzen die oproepen tot strijd tegen de ongelovigen, of naar Mohammeds eigen optreden - dat onder andere het doden van afvalligen omvatte.”
