Doorgaans wordt een artikel over jong talent uit onze kring met belangstelling gelezen - een mooie jongenssopraan, of een jong meisje dat met heldere stem een aantal liederen op cd vastlegt. Maar wat doe je met zo’n talent? Zo gauw mogelijk naar het conservatorium? Waar stem en muzikaliteit onder deskundige leiding worden ontwikkeld, met uitzicht op een eventuele carrière? Of laten we het maar op zijn beloop?Welke verplichting hebben wij tegenover jong artistiek talent? Op reformatorische scholen weet men doorgaans goed wat men met reken- en taaltalenten aanmoet. Uitzonderlijk begaafde leerlingen volgen tegenwoordig speciale programma’s. Het doorstromen van zulke aankomende intellectuelen naar universiteit of hogeschool wordt als iets vanzelfsprekend beschouwd.

Echter, bij mijn weten bestaan op onze scholen geen trajecten voor artistiek begaafde leerlingen. Trouwens, ik vrees dat dat buiten het reformatorisch onderwijs ook nauwelijks het geval is. Aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag is al jaren een onderwijsafdeling verbonden waar muzikaal veelbelovende kinderen naast muziekles ook hun algemene vakken kunnen volgen, maar dat is een uitzonderlijke vorm van onderwijs waar meestal kinderen naartoe gaan die uit de regio afkomstig zijn. Zo’n opleiding heeft dan ook geen enkele levensbeschouwelijke achtergrond.

Uitzonderlijk
Hoe het zangtalent van mezzosopraan Christianne Stotijn -in 1977 in Delft geboren- ontdekt is, heb ik niet kunnen achterhalen. Maar dat het uitzonderlijk is, staat wel vast. Enkele weken geleden dook haar naam op in de landelijke pers. Ze kreeg na een optreden in het Concertgebouw in Amsterdam uit handen van minister Plasterk de Nederlandse Muziekprijs 2008 uitgereikt. Dat is de hoogste onderscheiding die door het ministerie aan een klassiek musicus wordt toegekend.

Stotijn was dus even in Nederland. Meestal is ze echter op reis, om overal op te treden. Ze is internationaal al bijna even beroemd als in haar eigen land en de kritieken in gerenommeerde bladen als The Times, The Daily Telegraph en The Washington Post zijn unaniem lovend over haar. Met name haar interpretatie van liederen van Gustav Mahler en sologedeelten uit diens symfonieën krijgen veel lof. En dat wil wat zeggen. Mahlers composities behoren niet tot de eenvoudigste, en alleen zangeressen uit de wereldtop blijken in staat Mahlers langademige vocale lijnen voldoende inhoud te geven.

Haar opleiding verliep wat merkwaardig. In 2000 studeerde ze af op viool aan het Amsterdams conservatorium, waarna zij zang ging studeren. Dat deed ze in Metz en in Londen en ten slotte weer in Amsterdam, waar ze in 2003 cum laude afstudeerde bij Udo Reinemann. Daarna studeerde zij verder bij diverse grootheden, zoals Noelle Barker, Jard van Nes en Marilyn Horne.

Kruiwagens
Wie carrière wil maken, heeft kruiwagens nodig. Nu is het tegenwoordig gelukkig zo dat je die kruiwagens alleen kunt verdienen door concoursen te winnen. Prijzen leveren, behalve een geldbedrag en een getuigschrift, nog iets veel belangrijkers op: concerten. En door het geven van concerten met beroemde orkesten en dirigenten krijg je de kans om óf teruggevraagd te worden, óf bij anderen bekend te worden en daar te worden uitgenodigd.

Zo trad Stotijn dankzij het winnen van een BBC-prijs in Engeland op met bijna alle orkesten van deze omroep. Bijzonder was haar optreden afgelopen maart in een uitvoering van de Matthäus Passion van Bach in Boston, onder leiding van Bernard Haitink - voor deze trouwens de eerste uitvoering van de Matthäus in zijn leven.

Stotijn maakte inmiddels ook enkele cd’s, waaronder een met liederen van Schubert, Wolf en Alban Berg. Ook zong ze een cd vol met liederen van Mahler.

Op die manier werkt een rijzende ster al reizend aan haar toekomst. Wanneer er op je staat van dienst namen staan als die van Bernard Haitink, Jaap van Zweden, Philippe Herreweghe, Hartmut Haenchen en Sir Andrew Davis, zegt een concertinstelling algauw: laten we haar voor het volgende seizoen vragen, want dat belooft wat. Daartegenover staat dan wel de enorme druk waaronder een talent in opkomst moet werken. Je moet het iedere keer weer waarmaken.

Bij Christianne Stotijn schijnt dat tot nog toe geen probleem te zijn. Ze beschikt kennelijk over voldoende mentale kracht om dit werk aan te kunnen. Het lijkt erop dat ze de traditie van grote Nederlandse zangeressen als Jo Vincent, Elly Ameling, Jard van Nes en Charlotte Margiono gaat voortzetten.

In de rubriek ”Reizende Ster” worden jonge musici geportretteerd die internationaal de aandacht trekken.