Prof. Troost doceerde van 1964 tot 1984 wijsgerige en sociale ethiek aan de faculteit wijsbegeerte van de Vrije Universiteit te Amsterdam. Hij behoorde tot de aanhangers van de reformatorische wijsbegeerte zoals die ontwikkeld werd door H. Dooyeweerd en D. H. Th. Vollenhoven.Prof. Troost was ervan overtuigd dat de wijsbegeerte een christelijke totaalvisie op de werkelijkheid (lees: schepping) en op de wetenschap diende te geven. De filosofie moest een verbindende rol in deze bezinning op de wetenschap spelen. Prof. Troost gaf aan verschillende faculteiten van de VU het (destijds verplichte) vak wijsgerige vorming.

In 2004 verscheen nog zijn boek ”Vakfilosofie van de geloofswetenschap”, het jaar daarop gevolgd door ”Antropocentrische totaliteitswetenschap”, een inleiding tot de reformatorische wijsbegeerte van Dooyeweerd.

Prof. Troost koesterde het ideaal van een christelijke wetenschap, zoals die beoogd werd door A. Kuyper, oprichter van de VU. Theologen hebben het te veel voor het zeggen in de kerken, stelde hij enkele jaren geleden in een interview in deze krant. „Ze lijden aan overschatting van hun discipline, met alle gevolgen van dien: vrijzinnigheid ter linkerzijde en scheuringen om theologische onderscheidingen in de rechterflank.”

In zijn vroegere woonplaats Amsterdam was prof. Troost lid van de Nederlands gereformeerde kerk. In Meerkerk, waar hij sinds enkele jaren bij zijn zoon inwoonde, werd hij lid van de plaatselijke gereformeerde kerk (PKN).