„Daarna voer Jezus ten hemel. Als mens. Lichamelijk. Ongeveer 1.70 meter lang.” Dit zinnetje in de preek schokte me. Voor het eerst realiseerde ik me dat de Heere Jezus nu echt als mens in de hemel is. In die geestelijke ruimte, vol van heilige engelen, waar de heerlijkheid van God present is, is Jezus’ lichaam. Ik kan Luther wel begrijpen, die gedacht moet hebben: zo eenvoudig kan het niet zijn. Het lichaam moet dan in ieder geval alomtegenwoordig zijn.

Johannes heeft beelden nodig om zijn ervaring te delen

Is het eigenlijk wel zo’n gewoon lichaam? Ik begin te twijfelen. Het valt op dat de vrouwen en mannen die jaren met Hem hadden samengeleefd Hem na Pasen niet meteen herkenden. Maria Magdalena „zag Jezus staan, en zij wist niet dat het Jezus was” (Johannes 20:14). De Emmaüsgangers herkenden Hem pas toen Hij de handen ophief (Lukas 24:31).

De discipelen hadden daar zelfs nog niet genoeg aan. Toen Jezus verscheen, dachten ze dat Hij een geest was. Ook toen Jezus Zijn handen liet zien, bleven enkelen twijfelen (Lukas 24:37 e.v.). En toen Jezus op de berg in Galilea aan 500 discipelen verscheen, „baden zij Hem aan; doch sommigen twijfelden” (Mattheüs 28:17; vgl. 1 Korinthe 15:6).

Opvallend genoeg was er een discipel die niet twijfelde toen hij Jezus na de opstanding voor het eerst zag: Thomas. Hij twijfelde wel aan zijn medediscipelen. Hun woorden waren niet genoeg. Maar toen hij Jezus zag, zag hij meteen alles. Hij staarde zich niet blind op de mens Jezus met Wie hij was opgetrokken, maar zag God in Jezus. Thomas beleed persoonlijk en vol geloof dat de Heere Jezus God was. Zijn God.

Jezus had in het graf de doeken niet afgelegd om nog veertig dagen in Zijn oude lichaam op aarde te blijven. Bij de opstanding deed Hij een nieuw lichaam aan. Daarmee voer Hij ten hemel. Een lichaam dat niet gebonden was aan plaats of materie. Hij verscheen terwijl de deuren gesloten waren. De Emmaüsgangers staarden Hem vol verwondering aan en een minuut later was Hij weg uit hun gezicht. Het was een nieuw lichaam, een heerlijk lichaam, hemels (1 Korinthe 15:47). Zo voer Hij op. De discipelen keken Hem na. Een wolk nam Hem weg.

Hoe zou Jezus, Die nu in de hemel woont, eruitzien? Niemand kan het zich voorstellen. Hoewel, er is een discipel die Hem na de hemelvaart gezien heeft. Het was overweldigend. Johannes heeft beelden nodig om zijn ervaring te delen. Donderende watervallen, witte sneeuw, vlammend vuur, gloeiend koper, een tweesnijdend scherp zwaard en een felle zon. Johannes viel als dood aan Zijn voeten (Openbaring 1).

Jezus voer als mens ten hemel. Stel dat wij Hem zouden kunnen volgen. Om Hem te zien in die hemelse heerlijkheid. We zouden het niet overleven.

Het is ook niet nodig. Op Hemelvaart volgde Pinksteren. Hij ging weg uit het gezicht, maar zond Zijn Heilige Geest in het hart. Het is het goddelijke verlangen van die Geest om ons meer en meer te tonen van deze Mens Die tegelijk God is. Van dit stralende Middelpunt in de hemelse heerlijkheid, Die Zich tegelijk laat tekenen als het Lam Dat geslacht is. Van Jezus op de troon zoals geen oog Hem heeft gezien, maar Die tegelijk met ontferming het oog slaat op wie Hem zoeken.

Halleluja. Lof zij het Lam.

De auteur is mediator, coach en trainer en doet onderzoek naar conflicten in de christelijke gemeente.

Wisselende scribenten over ontwikkelingen in kerk en maatschappij